කරවනැල්ලේ ඉස්පිරිතාලෙ ඉන්වෙන්ට්‍රියක් උන සීයා කෙනෙක් ගැන කලින් දවසක ලිව්වා.ඉස්පිරිතාලෙ බලෙන් නතර වෙනවට අමතරව සීයා කරපු තවත් වැඩක් තමයි හිඟා නොකා හිඟා කාපු එක.සීයාගෙ කටේ සැර දැනං උන්නෙ ඉස්පිරිතාලෙ නිත්‍ය සාමාජික අපි විතරයි.පිටින් ඉස්පිරිතාලෙට ආපු අනිත් ලෙඩ්ඩු ,ලෙඩ්ඩු එක්කන් ආපු මිනිස්සු දැක්කේ බොහෝම අහිංසක අසරණ සීයා කෙනෙක්.
අහන උදවියට සීයා කියන්නෙ දූලා කී දෙනෙක්ද මන්දා හිටියත් ඒ එක්කෙනෙක්වත් සලකන්නෙ නෑ කියලයි සීයා හිතේ අමාරුවෙන් කියන්නෙ.මිනිස්සු වෙලාවකට රුපියල් පන්සීයේ කොළත් සීයගෙ අත මිට මොලවනවා මම දැකලා තියෙනවා.ඇත්තටම සීයට දූලා ඉන්නවද කියලා නම් දන්නෙ නෑ.ඒත් වෙලාවකට ඇඩිමිශන් කොලේ ලියලා වාට්ටුවට යන ඩිංගෙත් සීයාගෙ කිඹුල් කඳුළුවලට සල්ලි කොළ එකතු උනා .
පේරාදෙනියේ ඉන්දැද්දී ඉඳහිට මුණගැහෙන අංකල් කෙනෙක් හිටියා.බොහොම වැදගත් විදිහට ඇඟ පැළඳගෙන ඉංග්‍රීසියෙන් කතා බහ කරන අංකල් හැමදාමත් කියන්නෙ එකම කතාවක්.තමන් දියවැඩියා රෝගියෙක් බවත් පුතා වැඩ කරන්නෙ පේරාදෙනියේ සරසවියෙ බවත් කියන මේ අංකල් ඉල්ලන්නෙ හදිසි සීනි අඩු වීමකට ප්‍රතිකාර හැටියට ක්‍රීම් කැකට් පැකට් එකක්.දෙතුන් වතාවකට වඩා වැඩියෙන් මේ අංකල් මේ කතාවත් එක්කම මට මුණ ගැහෙනවා.
කරවනැල්ලෙ ගෙදර ඉන්දැද්දි අවුරුද්දකට දෙපාරක් විතර ළමා නිවාසෙකට ආධාර ඉල්ලාගෙන බවලත් ඇත්තන් කිහිප දෙනෙක් එනවා.ළමා නිවාසෙ ළමයින්ගෙ විස්තර ,පින්තූර තියන ලැමිනේටිං කරපු පොතක් එයාලා අතේ තියෙනවා.ඒත් හැමදාම ඒ පොතේ තිබුනෙ එකම පින්තූර.අම්මගෙ බැනුම් අහගෙන හැමදාම රුපියල් පන්සීයක් දුන්නත් ඇත්තටම ඔය කියන තැන ඔහොම ළමා නිවාසයක් තියෙනවාද කියලා හොයන්න යන්න හිතං හිටපු එක කරවනැල්ලෙන් එනකනුත් කරන්න බැරි වුනා.
දළදා මාළිගාවෙන් එළියට එන තැන වතුර පොකුණ ගාව හැමදාම කකුල් කොට දෙකක් විතරක් තිබ්බ මනුස්සයෙක් බිම ඉඳන් හිඟමන් ඉල්ලුවා.
නුවර, කොළඹ එහෙම දුර බස්වලට හැමදාම බස් ස්ටෑන්ඩ් එකේදි නැග්ග බාගෙට බාගයක් යදියො ලෙඩ්ඩු.ලෙඩේ විස්තරේ කියාගෙන කියාගෙන යද්දි අතේ තියං පෙරලාගෙන පෙරලාගෙන යන අතටම දියවෙච්චි ලැමිනේට් කරපු විස්තර කොළත් ඔය ගොඩ දෙනෙක් ළඟ තිබ්බා.වෙලාවකට මේ මිනිස්සු කරන්නේ අලි බොරුවක් කියලා හොඳටම තේරුණත් මම කට පියන් හිටියා.
කෝච්චියේ යද්දිත් එහෙම තමයි.පිච්චිච්ච ඇත්තෝ, කකුල් අත පය අඩු ඇත්තෝ, ළමයි කරපින්නා ගත්ත ඇත්තෝ කෝච්චියේ හිර වෙලා ගිය අපි අස්සෙන් එහා මෙහා පැද්දි පැද්දී
පිනට යමක් ඉල්ලලාම හිටියා.
තවත් හිටියා සිලිං බිලිං රබානක් එක්ක නැගලා සින්දු කියලා සල්ලි ඉල්ලපු ඇත්තෝ .ඒ හුඟක් ඇත්තන්ගේ සින්දු අහන් හිටියට අපිට කීයක් හරි ඉල්ලාගන්න වෙනවා හරිනම්.කීයක් හරි නොදුන්නොත් ඒකට කවියෙන් ඇනුම් පද කියන කවියොත් හිටියා.
කීල්ස් ආර්පිකෝ ඔය කොහේ හරි ගියාම බඩුමුට්ටු ටික අරන් එළියට එද්දි කොහෙන්හරි මතුවෙලා අතපාන නඩයක් ඉන්නවා.ගොඩක් වෙලාවට මේ නඩේ ඉන්නෙ පොඩි ළමයි.හුඟ වෙලාවට මේ කරදරෙන් බේරෙන්න විස්සෙ නෝට්ටුවක් හරි දහයෙ කාසියක් හරි දෙන්නම සිද්ධ වෙනවා.
ඔය ජාතියෙ තව නඩයක් ඉන්නෙ සෑහෙන වෙලාවක් කලර් ලයිට් රතු වැටෙන ජනාකීර්ණ හන්දිවල.නතර කරලා තියෙන වාහන අතරෙන් ඇදි ඇදී වාහනවලට තට්ටු දාන මේ ඇත්තන්ගෙනුත් බේරෙන්න සෑහෙන්න අමාරුයි .
සමහර විට මේ ඇත්තන් අතරෙ ඇත්තටම වෙන කරන්න දෙයක් නැති කමට අනුන්ගෙන් ඉල්ලන්න වෙන කිහිප දෙනෙක් ඉන්නත් බැරි නෑ.
ඒත් මටනම් හිතෙන්නෙම මේ අනේ නෝනා මහත්තයාලා හුඟ දෙනෙක් කරන්නෙ අපේ හිත්වල තියෙන අනුකම්පාව කාසිනෝට්ටුවලට හරවලා සාක්කු පුරෝගන්න එක කියලයි.
ඉගිලෙන ලියමන් 2018.12.15
අහන උදවියට සීයා කියන්නෙ දූලා කී දෙනෙක්ද මන්දා හිටියත් ඒ එක්කෙනෙක්වත් සලකන්නෙ නෑ කියලයි සීයා හිතේ අමාරුවෙන් කියන්නෙ.මිනිස්සු වෙලාවකට රුපියල් පන්සීයේ කොළත් සීයගෙ අත මිට මොලවනවා මම දැකලා තියෙනවා.ඇත්තටම සීයට දූලා ඉන්නවද කියලා නම් දන්නෙ නෑ.ඒත් වෙලාවකට ඇඩිමිශන් කොලේ ලියලා වාට්ටුවට යන ඩිංගෙත් සීයාගෙ කිඹුල් කඳුළුවලට සල්ලි කොළ එකතු උනා .
පේරාදෙනියේ ඉන්දැද්දී ඉඳහිට මුණගැහෙන අංකල් කෙනෙක් හිටියා.බොහොම වැදගත් විදිහට ඇඟ පැළඳගෙන ඉංග්‍රීසියෙන් කතා බහ කරන අංකල් හැමදාමත් කියන්නෙ එකම කතාවක්.තමන් දියවැඩියා රෝගියෙක් බවත් පුතා වැඩ කරන්නෙ පේරාදෙනියේ සරසවියෙ බවත් කියන මේ අංකල් ඉල්ලන්නෙ හදිසි සීනි අඩු වීමකට ප්‍රතිකාර හැටියට ක්‍රීම් කැකට් පැකට් එකක්.දෙතුන් වතාවකට වඩා වැඩියෙන් මේ අංකල් මේ කතාවත් එක්කම මට මුණ ගැහෙනවා.
කරවනැල්ලෙ ගෙදර ඉන්දැද්දි අවුරුද්දකට දෙපාරක් විතර ළමා නිවාසෙකට ආධාර ඉල්ලාගෙන බවලත් ඇත්තන් කිහිප දෙනෙක් එනවා.ළමා නිවාසෙ ළමයින්ගෙ විස්තර ,පින්තූර තියන ලැමිනේටිං කරපු පොතක් එයාලා අතේ තියෙනවා.ඒත් හැමදාම ඒ පොතේ තිබුනෙ එකම පින්තූර.අම්මගෙ බැනුම් අහගෙන හැමදාම රුපියල් පන්සීයක් දුන්නත් ඇත්තටම ඔය කියන තැන ඔහොම ළමා නිවාසයක් තියෙනවාද කියලා හොයන්න යන්න හිතං හිටපු එක කරවනැල්ලෙන් එනකනුත් කරන්න බැරි වුනා.
දළදා මාළිගාවෙන් එළියට එන තැන වතුර පොකුණ ගාව හැමදාම කකුල් කොට දෙකක් විතරක් තිබ්බ මනුස්සයෙක් බිම ඉඳන් හිඟමන් ඉල්ලුවා.
නුවර, කොළඹ එහෙම දුර බස්වලට හැමදාම බස් ස්ටෑන්ඩ් එකේදි නැග්ග බාගෙට බාගයක් යදියො ලෙඩ්ඩු.ලෙඩේ විස්තරේ කියාගෙන කියාගෙන යද්දි අතේ තියං පෙරලාගෙන පෙරලාගෙන යන අතටම දියවෙච්චි ලැමිනේට් කරපු විස්තර කොළත් ඔය ගොඩ දෙනෙක් ළඟ තිබ්බා.වෙලාවකට මේ මිනිස්සු කරන්නේ අලි බොරුවක් කියලා හොඳටම තේරුණත් මම කට පියන් හිටියා.
කෝච්චියේ යද්දිත් එහෙම තමයි.පිච්චිච්ච ඇත්තෝ, කකුල් අත පය අඩු ඇත්තෝ, ළමයි කරපින්නා ගත්ත ඇත්තෝ කෝච්චියේ හිර වෙලා ගිය අපි අස්සෙන් එහා මෙහා පැද්දි පැද්දී
පිනට යමක් ඉල්ලලාම හිටියා.
තවත් හිටියා සිලිං බිලිං රබානක් එක්ක නැගලා සින්දු කියලා සල්ලි ඉල්ලපු ඇත්තෝ .ඒ හුඟක් ඇත්තන්ගේ සින්දු අහන් හිටියට අපිට කීයක් හරි ඉල්ලාගන්න වෙනවා හරිනම්.කීයක් හරි නොදුන්නොත් ඒකට කවියෙන් ඇනුම් පද කියන කවියොත් හිටියා.
කීල්ස් ආර්පිකෝ ඔය කොහේ හරි ගියාම බඩුමුට්ටු ටික අරන් එළියට එද්දි කොහෙන්හරි මතුවෙලා අතපාන නඩයක් ඉන්නවා.ගොඩක් වෙලාවට මේ නඩේ ඉන්නෙ පොඩි ළමයි.හුඟ වෙලාවට මේ කරදරෙන් බේරෙන්න විස්සෙ නෝට්ටුවක් හරි දහයෙ කාසියක් හරි දෙන්නම සිද්ධ වෙනවා.
ඔය ජාතියෙ තව නඩයක් ඉන්නෙ සෑහෙන වෙලාවක් කලර් ලයිට් රතු වැටෙන ජනාකීර්ණ හන්දිවල.නතර කරලා තියෙන වාහන අතරෙන් ඇදි ඇදී වාහනවලට තට්ටු දාන මේ ඇත්තන්ගෙනුත් බේරෙන්න සෑහෙන්න අමාරුයි .
සමහර විට මේ ඇත්තන් අතරෙ ඇත්තටම වෙන කරන්න දෙයක් නැති කමට අනුන්ගෙන් ඉල්ලන්න වෙන කිහිප දෙනෙක් ඉන්නත් බැරි නෑ.
ඒත් මටනම් හිතෙන්නෙම මේ අනේ නෝනා මහත්තයාලා හුඟ දෙනෙක් කරන්නෙ අපේ හිත්වල තියෙන අනුකම්පාව කාසිනෝට්ටුවලට හරවලා සාක්කු පුරෝගන්න එක කියලයි.
ඉගිලෙන ලියමන් 2018.12.15
ඔබේ කතාවත් එක්ක සම්පුර්ණයෙන්ම එකගයි. අපේ මිනිස්සු මේ හොර හිගන්නන්ට සල්ලි දීමෙන් කරන්නේ තව තවත් හිගන්නෝ සමාජයට දායක කරන්න පොලබවන එකයි. අතපාන අයට සල්ලි නොදිමෙන් නිකං ඉදලා සල්ලි හම්බ කරන්න බැරි විත්තිය තෙරුම් ගත්ත දාට එයාලත් මොකක් හරි රුකියාවක් කරන්න පටන්ගනියි. ගල්කිස්සේ ටෙම්පල්ස් පාරේ ට‍්‍රැෆික් ලයිට් ලග ඉන්න රුවුල්කාර සිගන්නා ටෙම්පලස් පාරේ අතපාලා කොල එලිය දැල්වුනු ගමන් දුවන්නේ ගාලු පාරේ නැවතිලා තියෙන වාහන ලගටයි. මේ මිනිහාට එහෙට දුවන්න පන තියෙනවා නම් අතපය හොලවලා වැඩක් පලක් කරන්න බැරි ඇයි? ඒ මුන්ගේ නිකං ඉදං සල්ලි හම්බකරන ක‍්‍රමය තමයි. බෙල්ලන්විල පන්සලේ ඉදිරිපිට කාර් පාක් එක අසල සිටි කකුලක් නැති සිගන්නා මිනිස්සුන්ට අතලාන ගමන් සිගරට්ටුවක් උරනවා දැක්කා. අඩුම තරමේ ඉන්නේ සිද්ධස්ථානයක් ඉදිරිපිට කියලාවත් උන්ට හැගිමක් නෑ.
ReplyDeleteI am sure some of these people are capable of doing some work for living. However, there are other people who are in bad situations and need some help. Think of this (hypothetically), if you lost your wallet and no other way to get 200 to get home. How hard for you to ask someone for 200?
ReplyDelete