Thursday, September 28, 2017

බූ-වල්ලෝ

ඉස්සිස්සෙල්ලාම බූවල්ලෙක් දැක්කේ මගේ හිතේ ටීවී එකේ කාටූන් එකකය.ඌ ඉතා අහිංසක ස්වීට් බූවල්ලෙක් ය.
ඒත් පස්සෙ කාලෙක ඩිස්කවරි නාලිකාවේ බූවල්ලා දැක්කාම කාටූන කාරයා මාව ගොනාට අන්දා ඇති බව සක්සුදක් සේ පැහැදිලි විය.ඇත්ත බූවල්ලාගේ කිසිම ස්වීට් ගතියක් නැත.ඌ දැක්කාම අප්පිරියා හිතෙන සෙවල ගති ඇති සතෙකි.

ලංකාව අවට මූදේ නම් බූවල්ලන් නැතුව ඇති බව මට සියයට දෙසීයක්ම සහතික ය.උන් ඔක්කෝම ඉන්නේ ගොඩබිම ය.ඔබ පිරිමි සත්වයෙක් නම් මේ සම්මජ්ජාතියට ඒ බූවල්ලන් ඔබට පේන්නේ නැත.හැබැයි  පාරේ බස් එකේ ගමන් බිමන් යන මං වාගේ ගෑණු සත්වයෙක් නම් මේ දිනපතා මෙවැනි බූවල්ලෙක් මුලිච්චි වීම කොන්දොස්තර මහතා ඉතුරු සල්ලි මාටියා ගැසීම මෙන්ම සුලබ අත්දැකීමක් බව නොඅනු මාන ය.

පේරාදෙණියේ කැම්පස් හිට ගෙදර ආ ගිය කාලයේ ද පිළියන්දලින් නැග කරවනැල්ලේ රස්සාවට ආ කාලයේද මේ බූවලු සංචිතයේ විවිදාකාර වූ සාමාජිකයන්  මට මුණ ගැසී ඇත.වැම්පයර් කෙනෙක් හොයා ගත්තත් බාහිර පෙනුමෙන් නම් මේ බූවල්ලන් හොයා ගැනීම උගහට ය.සමහර බූවල්ලන් නම් දකිනා විටම සෙවල බේරෙනවාය.සමහර බූවලු මහත්වරු යාබද අසුනට පාත් වෙන්නේ ඉතාම ශිශ්ට සම්පන්න විලාසයෙනි.

.බස් හෝල්ට් එකක් දෙකක් යද්දී මේ මහත්තුරුන්ට සතියක එක දිගට මළ ගෙවල්වල නිදි මැරීමෙන් ඇති වන්නාවූ ආකාරයේ දැඩි නිදිමතක් හට ගනී.ඇත්තටම කියනවානම් මේ නිදිමත ගතියකට වඩා රෝහල්ගත කළ යුතු සිහි මුර්ජා තත්වයකට කිට්ටු එකක් ය
සිහි මුර්ජා වුණු මේ අහිංසකයන්ගේ අතපය හතර පවා ඔවුන්ට වලංගු නැත.ඉතින් එතැන් පටන් ඒ උන්දැලාගේ අතැඟිලි ,අත්,වැලමිටි  හිටන් මිටින් හළ කුරුල්ලන් සේ වටපිටාවේ කරක් ගහන්නට ගන්නවාය.ඒ යද්දී අල්ලපු ආසනේ ඉන්නා බවලතීගේ අත,පය,පපුව ඉණ ආදී තැන් වැරදීමකින් නැවත නැවතත් මුණ ගැහෙන්නට පුළුවන.එවිට ඒ බවලතීට තියෙන්නේ එක්කෝ නොදැනෙනා ගාණට ඉන්නය.නැත්නම් අනේ මේ සිහියක් පතක් නැති අසරණයෙක්නේ කියා අනුකම්පා කරන්නට ය.

තවත් සමහර බූවලු මහතුන්ට නින්ද යන්නේ හිටගෙන මය.වාඩිවී ඉන්නා බවලතෙක් ගේ උරහිස උඩ බැලන්ස් වුණාමය මේ ඇත්තන්ට නින්ද යන්නේ.තවත් සමහරුන් නින්දෙන් වාරු වෙන්නේ බැරි මරගාතේ හිටගෙන යන බවලෙතෙක්ගේ ඇඟට ය.මේ නින්දේ තියෙන අපූරුම හරිය කියන්නේ බවලතීගේ පැත්තට කැපෙන වංගු විතරක් බූවල්ලාගේ ඇඟට සංවේදනය වෙන එකය.ඒ වංගුව අහවර වී අනික් අතට බස් රිය දහ අට වංගුවම ගත්තත් මේ බූවල්ලෝ තාමත් බවලතාගේ ඇඟ උඩම දෙරි ගහලාය.

හැබැයි බැරි වීමකින් වත්  මේ අසරණ බූවල්ලාගේ අත් වැරදී වැදීම ගැන ඔරවන්න ගොරවන්න ගියොත් ඉතින් බවලතීට සොරි ඩොට් කොම් ය.එක්කෝ පොදු ප්‍රවාහන සේවයේ යනවානම්  මෙවැනි සුළු සිදුවීම් ඉවසා ගත යුතු බවත් බැරි නම් කාර් එකක යන ලෙසත් නින්ද කැඩීම නිසා අගතියට  පත් අහිංසක බූවල්ලා විසින් චෝදනා පත්‍ර දිගු කරයි.එහෙම නොවී බවලතී ගේ ගෝරණාඩුවට බියවී අහිංසක බූවල්ලා පසු බැස්සත් බස් රියේ ඉතුරු නඩය බවලතී දෙස අඟහරු ජීවියෙක් වෙත හෙළන ආකාරයේ බැලුම් හෙලන්නට ගන්නවාය.

බවලතීගේ පැත්ත ගෙන බූවලු මහතාට දෙකක් කියන්නට බස් නඩේ අය ඉදිරිපත් වෙන අවස්තා ද ඇත.ඒ වාගේ දවසට කණ කැස්බෑවා විය සිදුරෙන් අහස බලා හඳට විරිත්තනවාලු ය. බොහෝ වෙලාවට බස් රියේ ඔක්කෝටම වාගේ බවලතීගේ ගෝරනාඩුව ඉවර වෙනකන්ම නින්ද යනවා ය.පුදුමේ කියන්නේ නින්දෙන් බස් රිය පදවන්නටත් රියැදුරු මහතාට පුලුවන් වෙන එකය.

අවුරුදු දෙක තුනකට කලින් පිටකොටුව බස් එකකදී  ඔහොම ජබර කලන්තේ හැදුනු ඉලන්දාරියෙක් මට කිව්වේ මොලේ අමාරුවට දොස්තර කෙනෙක් හම්බෙන ලෙසට ය.අර කිව්වත් වාගේ ම බූවල්ලන් නිසා දැන් මට මොලේ අමාරුවකුත් හැදිලාය.අල්ලපු ආසනේ පිරිමි පරාණයක් වාඩි වුණ ගමන් තුම්මුනින් දාඩිය දමා කටින් සෙම දමා ආවේස වෙන්නට ගත් දා සිට දෙයියනේ කියා මට නම් බූවල්ලන්ගෙන් කරදරයක් නැත.

කියවන ඇත්තීට මට වාගේ අසනීපයක් හැදීමේ වාසනාවක් නැත්නම් බස් රියට ගොඩ වෙද්දී මාරු කාසි සමඟම  අල්පෙනෙත්තක් ,හැට්ටකටුවක් හෝ ඉඳිකටුවකුත් මිට මොලවා ගෙන සූදානම් සරීරයෙන් සිටීමෙන් නිරුපද්‍රිතව ගමනාන්තය ළඟා වීමේ සුලු සම්භාවිතාවක් ඇති බව දැන්වීමට කැමතිය.

බැරි නම් පුශ් බයිසිකල් එකක් ගන්න අනේ.වියායාමෙටත් එක්ක හොඳයි නෙව.

Monday, September 11, 2017

හිතේ ඇඳුන කුමාරයා-ඈහ්?

ඉතිහාස කතා වල හැටියට ඉතින් වැද්දා කියන්නේ අපේ පැරණිම නෑයා.වැද්දෙක් කිව්වම ඔලුවට එන්නේ කොළ අතු ඇඳ ගත්ත ඇඟ පත පුරාම වනාන්තරෙත් එක්ක සතා සීපාවා එක්ක ඔට්ටුවෙච්ච් කතන්දරවල සිහිවටන පිරුණු එච්චර ප්‍රිය මනාප නැති මනුස්ස පරාණයක්.

            මනමේ කුමාරිගේ කතාවෙ වැද්දාත් ඔය අච්චුවේ ම හාදයෙක් තමයි.මනමේ කුමාරිව මනමේ කුමාරයාට කසාද බන්දලා දෙද්දි කුමාරි කුමාරයට මනාපද කියලා ඇහිල්ලක් වෙන්නෙ නෑ. ඒත් කුමාරයාව අඩුම ගානේ ගුරුගෙදර හිටපු ටික කාලෙදි හරි කුමාරිට මුණ ගැහෙන්න ඇතිනේ.ඉඳලා හිටලා වචනයක් වත් කතා කරන්න ඇති නේ වට්ස් ඇප්,එෆ් බී චැට් නැතුවට.

ඒත් කැලේ මැද්දෙදි කුමාරි කඩුව දෙන්නෙ කුමාරයට නෙවෙයි ඒ මොහොතේ ඇහැ ගැටිච්ච වැදි රජ්ජුරුවොන්ට.ගැහැනු චපල කතාවේ ඉඳලා කුමාරිට වැරදීමක් වුණු තැනට යනකන් ඒ සංගෙදියට එකේකට වෙනස් අර්ථකතනත් ඉතින් තියෙනවා.

හැබැයි තිර නාටකේ හැටියට කුමාරි කියන්නෙ මෙහෙමයි.
"හැඩිදැඩි සිරුරට ආලය සිතුණා
ඔබ හට අසිපත දෙන්නට හිතුනා"

ඒ කියන්නෙ බවලත්තු බලාපොරොත්තු වෙන්නෙ සද්දන්ත සරීර කූඩු තියෙන මිනිස්සුන්වද?

මනමේ දෙතුන් පාරක් බලලා තියෙනවා.අනිත් උදවියට කොහොමද මන්දා අනේ මටත් සුදුම සුදු පාටට බෝල බබෙක් වගේ ඉන්න මනමේ කුමාරයාට වඩා හිත ගියේම වැදි රජ්ජුරුවොන්ටම තමා.

මනමේ බලන්න ගිහින් පැය ගානක් වලේ වල බැහැගෙන ඉඳිද්දි බැචෙක් අපූරු කතාවක් කිව්වා.මනමේ චිත්තරපටියකට ගන්න ගියාලු (මට මතක හැටියට ජැක්සන් ඇන්තනි).වැද්දට තෝරගත්ත නලුවට උන්දෑ කිව්වලු හැම පිරිමියෙක්ම ඇඟේ වැද්දෙක් ඉන්නවා,හැම ගෑනු පරානෙකගෙම හිතේ වැද්දෙකුත් ඉන්නවා, වැද්දගේ චරිතේ තාත්විකව කරන්න නම් ඕන්න ඔය වැද්දව හොයා ගෙන ඉන්න ය කියලා.

කල්පනා කරලා බැලුවම කතාව ඇත්ත.ගෙවල්වල දෙන්නා දෙමාල්ලොම රස්සා කරන හම්බ කරන මේ කාලේ හරි නම් පිරිමි පරාණයක් මත යැපෙන්න ගෑනු පරාණෙකට උවමනාවක් ඇත්තෙ නෑ.ඒත් මට හිතෙන්නෙ තාමත් බවලත් හිත් අස්සෙ හැංගිච්ච මනමේ කුමාරිලා ගෙදර උන්දැලා ගේ ඇවතුම් පැවතුම් අස්සේ වැදි රජ්ජුරුවොන් ව හොයනවා.ඒත් බවලත්තුන්ගේ කැමැත්ත වැද්දට කියලා නොදන්න ගෙවල්වල ඇත්තෝ ගොඩ දෙනෙක් වැදි රජ්ජුරුවන්ව හිතේ අඩියටම තල්ලු කරලා දාලා ස්වීට් මනමේ කුමාරවරු වෙන්න දත කනවා.

මේ නූතන මනමේ කතාවද මන්දා

Tuesday, September 5, 2017

මම කඳුළු බින්දුවක්-හීතලට දැනෙන හිත රිදවන බින්දුවක්

හිනාවට අකමැති කෙනෙක් හොයාගන්නට අමාරු ය.ඒත් ඒ තරමටම කඳුළට කැමති මිනිස්සු හොයන එකත් උගහටය. හිනාවට සතුටු වෙන හුඟ දෙනෙක්ට වැටෙන කඳුළ දරා ගන්නට අමාරුය.

පොඩි කාලේ හිටම අම්මලා අපට පුරුදු කරන්නේ හිනා වෙන්නටය.
හිනා නොවුනත් නාඬා ඉන්නට ය.
බහ තෝරන්නට බැරි කාලේ වුනත් ඇඬිල්ල බොහෝම බලවත් සන්නිවේදන මාද්‍යයකි.
හිනාවට අම්මාගේ මූණේ හිනා පිපුණත් ඇඬිල්ලට තරම් අම්මා කළඹන්නට හිනාවට හයියක් නැත.
කරන වැඩ ඔක්කෝම අත ඇර දමා දුවගෙන විත් තුරුලු කරගෙන සනසන්නට අම්මා පොළඹවන්නේ ඇඬිල්ලය.කොහොමටත් පොඩි ඈයෝ තමන්ට වෙන අකරතැබ්බ බොහොමයක්ම අම්මලාට රපෝර්තු කරන්නේ ඇඬිල්ලෙනි.අම්මලා අප්පලා දත කන්නේ ඇඬුමට ඉඩ නොතබා පොඩි එවුන් සතුටෙන් තියන්ටය.

අඬන්නේ නැතිව හිතට දැනෙන දේ වචනවලට පෙරළන්නට පුළුවන් කාලේ වුණත් කඳුළ අපි අත අරින්නේ නැත. සතුටටත් ඇඬුනත් වැඩිමනත් ඇඬුම් එන්නේ දරා ගන්නා මට්ටමෙන් එහාට ම හිත රිදුන වෙලාවටය.කොහොමටත් වචනවලට වඩා දුක අකුරු කරන්න කඳුළු බින්දුව උපන් හපනෙක් ය.

ඇඬිල්ල හොඳ පුරුද්දක් විදිහට සමාජය දකින්නේ නැත. සමාජ සම්ප්‍රදායයට අනුව අඬන එක (විශේෂයෙන් ම පිරිමි පරාණ) අඬන එකාගේ දුර්වල කමක් ය.
ඉතින් ඉස්සර වාගේම (සමහර විට ඉස්සරටත් වඩා)හිත් වල දුක් ගින්දර ගොඩ ගැහුණත් දුක වැඩි වුණාම බෑගිරි ගගහා අඬන්නට ඉඩක් නැත.
හොර රහසේ මිසක කාටවත් පෙනෙන්නට අඬන්නට කොහොමත් ම බැරිය.වෙලාවකට ඇඬිල්ලේ අහවර ඇඬුවාට සමාව ඉල්ලන්න හිතෙන්නෙත් ඒක හින්දා වෙන්න පුලුවන.

ළඟ පාත ඉන්නා එකෙක්  හිටි හැටියේ අඬන්න ගත්තාම වටපිටාවේ ඉන්නා එවුන් වැටෙන්නේ ලොකුම අමාරුවක ය.කොහොමටත් අපි දුකට කැමති නැත.
"හා හා අඬන්න එපා.දැන් අඬලා ඔලුව කැක්කුමක් හදා ගන්නවා.හොඳ ළමයා වගේ අඬන්නේ නැතිව කඳුලු පිහිදා ගන්න"ඔන්නොයාකාර හිස අතගෑම් එක්ක ලේන්සු දික්කිරිලි මිසක අඬන එකාට හිතේ හැටියට අඬන්න දෙන සිරිතක් අපිට නැත.

හිනාව ලස්සන ය.කඳුළු ගැන අප්‍රමාන වර්ණනා තිබුනාට හිතේ දුකට අඬන ඇඬිල්ලේ මෙලෝක ලස්සනක් නැත.ගොරකා ගානට රතු වුණු ඉදිමුණු ඇස් ගෙඩි,හොටු පෙරෙන නහයවල්,තඩිස්සි මූණු අද්දර එක අතකට මෙලෝ මනුස්සයෙක්ට ඉන්න නොහිතෙන එකත් සාධාරණ ය.ඉතින් බොහෝ දෙනා කරන්නේ කඳුළ මග හරින එක ය.

කඳුළට හිත්වල ඇති අකමැත්තෙන් අයුතු ප්‍රයෝජන ගැනෙන වෙලාවන් ද නැත්තේ නැත.තමන්ගේ අවශයතාව ඉටු කර ගන්නට ළඟ පාත ඉන්නා උදවිය කඳුළ හරහා නම්මා ගන්නට සමහර ඇත්තන් උපන් හපන් ය.ඒ චෝදනාව වැඩි පුර එල්ලවෙන්නේ බවලත් පාර්ශවයට වුනත් දෙපැත්තේම  මම දන්නා තරමින් එහෙම කඳුල අවභාවිතා කරන ඇත්තෝ එමට ය. බවලතුන් එක්ක සසඳද්දී පිරිමි පරාණ අඬන්නේ කලාතුරකින් නිසා පිරිමි කඳුලුවලට හිත් හෙලවෙන්න තියෙන ඉඩ වැඩි වෙන්නටත් පුලුවන.

සමහර හිත්වලට ඉර නැගෙන්නේත් ඉර හැරෙන්නේත් කඳුළත් එක්කමය. බොහෝම පොඩි හිත් කුලකයකට කඳුළ කවදාකවත් මුණ ගැහී නැත.ඔය අන්ත දෙක අතරමැද හැම හිතක් ම අඩු වැඩි වශයෙන් කඳුළත් එක්ක ගනුදෙනු කරනවා ය.ඒ සමහරු කඳුළට පෙම් කරද්දී සමහරෙක් කඳුළට වයිර කරන්නටද හිතනවා ය.

ප:ලි
ඉතින් අහන්න එපා මම ඉන්නෙ කොතනද කියලා.මම දන්නෙ මෙච්චරයි.කඳුළු හීතලයි තමයි.ඒත් හීතලට දැනුණට හිත රිද්දන්නේ නම් කඳුලු නෙමෙයි.