කාටද බැරි උයන්න

අම්මාට  කටට රහට උයන්නට පුලුවන.ඉතින් දෙයියනේ කියා අවුරුදු  දහ අටක් විතරම එක වේලක්වත් බඩගින්නේ ඉන්නට වෙලා නැත.තාත්තා කුස්සියට බැස්සේ ඉඳ හිටලාය .එදාට කෑම තරුපහේ හෝටලෙන් කනවා පරාද ය.ඉන්ඩියන් ද සිරි ලන්කන් ද අවුරුදු ගානකට ආයේ බඩේ ඉඩ හොයනවා බොරුය.

ලොවෙන් එකෙක් සමත් වෙන්නේ එකකට විතරක් ය කියනා හරුපය බොරු කරන්නට අම්මා ඉගැන්නුවේ පොඩි කාලේය.ඒ හින්දා අදටත් කොයිකර්මාන්තය වුණත් යන්තමින් ගොඩ දාගැනීමේ හැකියාව තිබ්බත් එහෙම බැරි වුණු  අල්පයේ උඩින්ම වැජඹෙන්නේ සූපවේදය ය.
උයන්න ඉගැන්නිල්ලත් අත ඇරියේ අම්මා නොවේ.ඒත් මොකක් දෝ පෙර කළ අකුසල කර්මයක් නිසා මට ඒ කලාව නම් පිහිටන්නේ ම නැත.
කැටි ගැහෙන්නට නොදී හැඳි ගාන්නට අම්මා දුන් උපදෙස් අකුරටම පිළිපදිමින් අල හොද්දේ අල දිය වෙන තුරුම හැඳි ගෑ දවසේ අම්මා මට උයන්න ඉගැන්නිල්ලට වඩා ගඟක් අද්දරට වී ඉණි කැපිල්ල ප්‍රයෝජනවත් වන බව වටහා ගත්තාය.මෙඩිසින් යන්නට හැල්මේ දුවන්නටත් තිබුන නිසාවෙන් මගේ ඉවිල්ල පොල් සම්බෝලයකට ,ඔම්ලට් එකකට සීමා කර සැනසෙන්නට වුනේ ඔහොම ය..

උයන ආච්චි ආයෙමත් වැහුනේ ෆැකල්ටි කැන්ටිමෙන් ටික දවසක් කෑවාම  ය.බැච් හය හතක්ම කිසිම හාවක් හූවක් නැතුව ගිල දමන කැන්ටිමේ බතට වඩා මගේ කෑම වට්ටෝරුව සෙන්ටීමීටර දෙකතුනක් හරි ඉහලින් තියෙන බවට ඇති වූ වැරදි වැටහීම නැවතුනේ බැචියන් අතරින් මුල්ම හොට්ප්ලේට් එකේ අයිතිකාරිය බවට පත් වීමෙනි.මගේ අඩි පාරේ යමින් බැචියන් සෑහෙන තොගයක් උයන්නට පටන් ගත් බව මතක ය.එකම වෙනස වුණේ උන් උයන ඒවා කන්න පුලුවන් වීමය .

කොච්චර අඩවි ඇල්ලුවත් මගේ සෝයා එකේ බාල්දි බාගයක් විතර වතුරය.ලුණු වලට ඕල් ඕ නන් ලෝ ය.එක්කෝ එලවලුවට වඩා ලුණු ය.එක්කෝ ලුණු නෑම නෑ ය.ඔක්කොමත් හරි බත බාගෙට ඉදෙද්දී හොට් ප්ලේට් එක පිච්චෙනවාය .මගේම පිලිසකර කිරිල්ලේ ප්‍රතිඵල හැටියට හොට් ප්ලේට් එකේ උඩ රත් වෙද්දී යට ගිනිගන්නා නිසා උයද්දී මගේ රූමී පැත්ත පලාතක එන්නේ නැත.මේ දහදුක් විඳිල්ලට වඩා කඩෙන් කන එක වටින බව තේරෙන්නට එතරම් කලක් ගියේ නැත.

බඳින්න කලින් අපේ ස්වාමි පුරුශයා පොර ටෝක් දුන්නේ තමා කුකින් සුපර් ස්ටාර් කෙනෙක් බවය.නමුත් බෙරි නොවන්නට බත උයන්නටනම් නොහැකි බව පිළිගන්නට උන්දෑ නිහතමානී විය.බත විතරක් උයන්නට වෙන බව කසාද සහතිකයේ නොලිව්වත් කටවචනෙට වෙච්ච පොරොන්දුවලින් එකක් ය.

සතියේ දවස්වලට උයන්න එන ගෑණු පරාණය  සෙනසුරාදාට හෙම්බත් වෙන්නේ අපේ මනුස්සයා ගෙන් වචනයක් නාහා ඉන්නට උයන්නේ මොනවාදැයි කල්පනා කරලාමය.
ඉරිදාට උයන ඇන්ටී නිවාඩු ය.සෙනසුරාදා නයිට් ඔන්කෝල් එක ජෝන්වෙනවාටත් වඩා ඔලුවට බර ඉරිදා දවල් කෑම වේල ගොඩ දාගන්නා එක ය.මනුස්සයා බඩගින්නේ තියන්නත් බැරිය.

පැය ගානක් වලි ලා දාඩිය නාගෙන යාන්තම් උයා අහවර වෙනවිට දවල් දොළහත් පැනලාය.බත බෙදන්නට යද්දී ඉස්සරෝම හදපු පරිප්පුවේ හොද්ද ආගිය අතක් නැත.බිම්මල් බැදුමත් බ ඔම්ලට් පලුවත් කරපිංචා සම්බලත් වටේට ගොඩ ගසා මේසයට ඇරියේ  පන්සලට දානෙ ගෙනියන විදිහටම ය.ඉන්දියන් කෑම රෙසිපියක් වගේ යයි ලැබුණු පැසසුමට ඉහේ මල් පාත්තියක්ම පිපිලාය.ටිකකින් බලද්දී අපේ හාදයා මල්පාත්තිය පහුරු ගාන කුකුලෙක් විදිහෙන්ම පිඟානේ මොනවාදෝ සොයන්නේ ය.
"බැදුමෙ බිම්මල් හෙව්වෙ".
"නෑ බිම්මල් නැතත් කමක් නෑ".ඒ මගේ මූණේ කලුවර දැක්කාම ය.

තවත් බත් කටවල් තුන හතරකට පස්සෙන් පහු අඟුරු කකා වතුර බිවු යකඩ යකා මෙන් අපේ උන්දෑ දෙකනින් දුම් දමන්නට පටන් ගත් නිසා දවල්ට කෑම පැත්තක තිබියදී වතුර බාල්දියක ඔබා ගිනි නිවන්නට සිදු විය.
බඩේ ගින්න නිවෙන්නට සුදු කිරී වීදුරුවක් බීලා ය අපේ උන්දෑ ගේ දිවා ආහාර වට්ටෝරුව අහවර වුනේ.
ඊළඟ ඉරිදාට නම් කලින්ම දවල් කෑමට අජිනමොටෝ ඉසින ලද ෆ්‍රයිඩ් රයිස් එකක් කඩෙන් ගෙන ඒමේ යෝජනාව එවේලේම වැඩි චන්දයෙන් සභා සම්මත විය.

පලි:කලබලේට හදපු නිසා කෑම වල පොටෝ දමන්නට නොහැකි වූ බව කරුණාවෙන් සලකන්න.