ඉඟ සුග මිටින් ගත හැකි-කාලෙ නම් දැන් ඉවරැති

සාමාන්‍යයෙන් ලංකාවේ ඉපදෙන ළමයෙක්ගේ උපත් බර කිලෝ දෙකහමාරක් විතරය.ඒ වුණාට මගේ බර කාඩ් එකේ හැටියට උපත් බර කිලෝ හතරහමාරකි.ඉතින් හරිනම් මම බර වැඩි වෙච්චි එකට වග කියන්ටෝනේ අපේ මෑනියන්දෑ ය.
ඒ වුණත් කැම්පස් යන කාලේ පහු වෙනකනුත් දෙයියනේ කියා ජිම්පප්පා කන තරමටම කෑවත් වෙද පප්පාගේ ගානට ඇඟ මේන්ටේන් කරගන්නට බැරි කමක් තිබ්බේ නැත.
ඉන්ටර්න් කරන කාලේ ඉබේම ඩයට් වෙන හින්දාත් කෑම වේල බඩට වැටෙන්නත් කලින් දහනය වෙලා යන්නට තරම් ස්ට්‍රෙස් එක වැඩි නිසාත් ඒ අවුරුද්දේ නම් කිසිම බර ප්‍රශ්නයක් ආවේ නැත.
ඉන්ටර්න්වලට පස්සෙන් පහු ගන්දබ්බ අවදියේ හිටපු මාස නවයේ නම් කන බොන තරමට ඇඟ ආරා නොඑන්නට ග්‍රවුන්ඩ් යන කණ්ඩායමට එක්කාසු වෙන්නට විය.කණ්ඩායමක් කිව්වාට මමයි පල්ලෙහා කාමරේ කොලූයි විතරය.හතරට වැඩ ඇරී එන අපි කාටූන් බලන සෙට් එකට සෙට් වෙන්නෙමු.සිරසේ ගාෆීල්ඩ් හා ගිරිපුර ඇත්තෝ බලන්නට හැමදාම පාහේ සෙට් වෙන පිරිසක් ක්වාටර්ස් එකේ උන්නෝ ය.ඒත් කාටුන් බලන්නට සෙටියේ පත බෑවුණු තැනින් නැගිට දුවන්න යන්නට අමාරුවෙන් හරි හිත හදා ගත්තේ අපි දෙන්නා විතරය.මම යාන්තම් රවුම් දෙකක් දුවා ශේප් වුනත් අර ඉලන්දාරියා නම් වට පහක්ද කොහෙදො දිව්වා මතක ය.දුවලා ඇවිදින් ආයෙමත් පහළ කාමරේට සෙට් වෙන කාටුන් කණ්ඩායම දුකසේ උයා ගත් රෑ කෑම වේල බඩ පැලෙන්න කන්නට අපි අමතක කරන්නේ ද නැත.
ගන්ධබ්බ කාලෙන් පසු කරවනැල්ලට එන්න ගත්තාම ආයෙමත් ඉන්ටර්න් වගේම ය .ඉස්පිරිතාල ලිස්ට් එකේ ගෙදරට ළඟම ඉස්පිරිතාලෙ වුණාට කරවනැල්ලට එන්න ගෙදර ඉඳන් බස් තුනක ගමනක් ය.කුකුළාටත් කලින් ඇහැරගෙන මහරගමට ඇවිදින් බස්ගත වී අවිස්සාවේල්ලේ දී ජනේලෙන් බැහැගෙන ටවුම හරහා මීටර් සීය දුවලා නුවර ඉන්ටර්සිටියේ එල්ලෙන්න ඕනෑ ය.හවහට හැමදාම සෑහෙන දුරක් බස් එකේ එන්නේ වවුල් මෝඩ් ය.ඉතින් එතකොටත් මම  හුඹහෙන් ඇදලා ගත් නයා වගේ මය.
පෙලවහක් වී බට්ටි බඩට ආ ගමන් යසට මේන්ටේන් වුනු ෆිගර් එකට කණකොකා හඬන්න්ට විය.සමහරු මුල් මාස තුනේ ම කෑමක් බීමක් දුටු තැන හෝටල් දැම්මාට ඒ මාස නවයම මම කළේ දෙයියනේ කියලා කෑ බිව් එක ය.ගෙදර ඉන්නා විට නොකෑවොත් සීයාගෙන් දෝස්මුරේ ය.ඉස්පිරිතාලෙට ආවම කැන්ටිමේ ඇන්ටිගේ අරුමෝසම් කෑම දැක්කාම නොකා ඉන්නට බැරි ය.ගිලලා මදිවට තව පැනිවලලු ඔතා ගෙනත් යනවා දැක වීඕජී සර් විස්සෝප වුනේ මගේ සීනී මට්ටම කොහේ ඇත්දැයි හිතා ගන්නට බැරුවය.කලින් ෆ්‍රෙශ් මිල්ක් දිහා ඇහැක් ඇර නොබැලූ මම දවසට කිරි ලීටරයක් අහවර කරන එක පුරුද්දක් විය.බට්ටි හම්බෙන්නට කිට්ටුව අපේ මනුස්සයා කොන්ඩෙ කපන සැලුන් එකට ගියාම සැලුන් එකේ අය්යා නළන රැලි කරන් ඇහුවේ "මල්ලි නංගි හිටියා වගේ දෙකක් විතර සයිස් නේ ද "කියා ය.අපේ පිය පාර්ශවේ නැන්දලා ඔක්කොම පාහේ බොහොම පුශ්ටිමත් සරීරවලට හිමිකම් කියන නිසා මම  එන පොට හොඳ නැති බව අම්මාද මතුරන්න ගත්තේ ඔය කාලේ මය. බට්ටි  ලැබුණාට පස්සේ ඩයට් කර එක්සයිස් කර පුරුදු ෆිගර් එකට බැසීමේ සැලසුම් සහගත වැඩපිලිවෙලක් ඔලුවේ වැඩ කල නිසා ඔවැනි අවලාද ඔක්කොම විසිවුනේ මගේ ඔලුවට උඩින් අහකට ය

බට්ටි ඉපදුනත් බට්ටිගේ පෝෂන අමාත්‍යාංශය දිගටම අම්මාගේ බාරයේ ය.මුල් මාස හයම බට්ටිට මවු කිරි විතර ය.ඉතින් කිරි දෙන මවු පදවිය එක්ක ඩයට් කිරිලි තහනම් ය.එක්සයිස් කියා වෙනමම මුකුත් කරන්නටනම් බටිටි ආවායින් පස්සේ උවමනා වක් ම  නැත.දවස අහවර වෙනකොට දවස තිස්සේ නොනැවතී ඔලිම්පික් මීටර් සීය දිව්වා වගේ මය.ඒත් ඉතින් බෝල ඇඟනම් වෙනස් වෙන පාටක් නැත.
මාස හයෙන් පස්සේ පටන් ගත්තේ බට්ටිට කවන යුද්ධේ ය.බට්ටිගේ කෑම වේල පෝෂන ආකරයකි.ඒත්  කොයි මෝස්තරෙන් හැදුවත් බට්ටි ගේ කට ඇරෙන්නෙ ඒකෙන් බොහෝම ඩිංගිත්තට ය.පැය ගානක පෙරැත්තයෙන් ඒ ටික බඩට දා ගත්තාට පස්සේ හදාපු මහන්සියට හා හිතේ අමාරුවට ඉතුරු ටික යන්නේ අම්මාගේ බඩට ය. ඒ මදිවාට යක්කු ගස් නගින ජාමෙටත් නිදා ගන්නට හිතේ වත් නැතිව හක්කලං කරනා බට්ටිත් එක්ක ඔට්ටු වෙන කොට ෆ්‍රිජ් එකේ වැඩ වසන අයිස් ක්‍රීම්,චොකලට්,බිස්කට් එහෙමත් ඉබේම අතුරුදහන් වෙලා ය.අයිස්ක්‍රීම් කෝප්පයක් විතර අනුමත වී හිතේ අමාරුවට අම්මා එක්සයිස් කරන්න ගන්නවාය.එතකන් අම්මා ට බ්‍රහ්ම දන්ඩනය දිදී හිටි බට්ටිට ඕන් ඔය වෙලේ ම අම්මාගේ ඇඟේ එතෙන්නට ,ආදරේ ප්‍රකාශ කරන්නට ,බිම පත බෑවුනු අම්මාගේ ඇඟ උඩ සීසෝ පදින්නට හිතෙනවාය.එක්සයිස් එතනම කොට උඩ ය.

හිත හදාගෙන ඩයට් කරන්න ගත්තාම ඒකටත් පටන් ගත් තැන ඉඳන් උදලු ය.බඩගිනි නොඑන්නට බොන්නට ගෙනා මෙලෝ රහක් නැති පිටි එක හදනකොට කොච්චර කීවත් තාත්තා ආදරේට සීනි හැන්දක් දානවා මය.කෑම ඩිංගක් අඩු කලොත් ඔහොම කාලා මේ ළමයා එක්ක ඔට්ටු වෙතහැකිද,ලෙඩක් හදා ගන්නකො පුලුවන්නම් කියා තරවටු කරන්නට අමතක කරන්නේ ද නැත.කැන්ටිමේ ඇන්ටිද අඩු සීනි කිව්වාට තේකට හැන්ද පුරවා මිසක් සීනි දාන්නේම නැත.රාජකාරිය එපා වී කැන්ටිමට ගෑටුවාම එතන තියන ජාති දෙක තුනක් ගිල දමන තුරු ඩයට් කිරිල්ල මතක් වෙන්නේම නැත.

ඩයට් කිරිල්ල පටන් ගද්දී බඩු ගන්නා කඩේ තඩි තරාදියෙන් බර මනින්න ගත්තා ට තව මාස දෙක තුනක් දිගට බර කිරුවොත් අලුත් තරාදියක් ගන්නට වෙන බව කඩේ කොලූටත් තේරෙන්නට පටන් ගෙන ඇත.අලුත් තරාදියක් නොගෙනාවොත් වෙන කඩේ කින් බඩු ගන්නා බවට අනතුරු ඇඟවීමට කාලේ හරි වගේ ය.
ඉතින් මේ විශම කෑම චක්කරේ දවසින් දවස ඔහොම කැරකෙනවා ය.තව ටික දවසක් යද්දී නම් බඩ ගෙඩිය දැක්කාම බබාඅම්මෙක් කියා හිතා බස් එකේ සීට් එකක් හම්බෙන්නත් ඉඩ තියේ ය.කොයි දේ ත් වෙන්නේ හොඳට ය.ඒ නිසා මම කෙට්ටු වීමේ අදහස හිතින් අත ඇර දෙයියනේ කියා පුරුදු පරිදි කා බී වෙසෙන්නට තීරණය කළ බව අපේ ගෙදර උන්දෑ,මෑනියන්දෑ ඇතුලු සකල ලෝක වාසි ජනතාවට ඉමහත් චිත්තප්‍රීතියෙන් යුතුව මෙසේ දැනුම් දී සිටිමි .