මටත් පිස්සුද මන්දා

දර්ශීය ප්‍රජාවක් ගත්තොත් ඒකෙ බහුතරයක් ඉන්නෙ මධ්‍යන්‍යය දෙපැත්තේ SD දෙකක අගය ඇතුලේ කියලා පොතෙන් ඉගෙන ගත්තේ ඉස්කෝලෙ ලොකු පන්තිවලදි නේ.
හැබැයි ඒ බර වචන නැති වුනාට ඒ තියරිය පොඩි පන්ති වල ඉඳලාම අපේ ඔලුවට හීන් සැරේ රින්ගවල තිබුන මගෙ හිතේ

.සමහර වෙලාවට පන්තියෙදි ටීචර් අහන ප්‍රශ්නෙකට අපිට එන්නෙ ටීචර්ට සහ අනිත් ලමයින්ට නොහිතෙන උත්තරයක්.සමහර වෙලාවට ටීචත් ඇතුලු බහුතරේගෙ උත්තරේ වගේම අපේ උත්තරෙත් හරි වෙන්න පුලුවන්.ප්‍රශ්නෙකට එක උත්තරේකට වඩා තියෙන්න බැහැ කියලා කවුරුත් කියල නැහැනේ. ඒත් ගොඩක් වෙලාවට වෙන්නෙ බහුතරය නැතිවෙච්ච වැරැද්ද නිසා අපේ උත්තරේ වැරදි වෙනවා.

එහෙමත් නැත්නම් මෙහෙම හිතමු අපි පැස්ටල් පෙට්ටියත් ඇරගෙන දිව හපාගෙන චිත්‍රයක් අඳිනවා.ඔන්න ඉතින් අම්මා හරි තාත්තා හරි නැන්දා,මාමා ,ආච්චි ,සීයා ඔය කෞරු හරි අවිත් බලනව.බලනකොට අපි දුඹුරු පාට පැස්ටෙල් පදාසයක් කොලේ උලල
"මොකද්ද පුතේ ඔය?"
"මම ගඟක් අඳිනව"
"ගඟ ඔය පාට නෙවෙයි නිල් පාටයි."එහෙම කියලා සමහරවිට වැඩි හොඳට නිල් පාට පැස්ටල් කෑල්ල හොයලත් දෙනව දුඹුරු පාට උඩින් ගාන්න.බහුතරයකට නිල් පාටට පේන හින්දා මටත් එහෙම වෙන්න ඕනෙ කියල බහුත්‍රය තීරනය කරල ඉවරයි.

ඔන්න මන් වගේ ඇට්ටර ඩයල් එකක් නම් අහින්සක මගේ බහුතරයට අයිති නැති උත්තරයටත් මනාපයක් ඉල්ලල ෆයිට් කරනවා.එතකොට කියන දේ නාහන ඇට්ටර ලමයෙක් කියල ලේබල් වදිනව. ගෙදරින් බැනුම් කෝටියයි.ඉතින් වෙනස් උත්තර තියෙන ගොඩක් පොඩි එවුන් ඒව හිතට එන එක බලෙන්ම හිර කරන් බහුතර උත්තරේ වමාරල හොන්ද ලමයි වෙනව.

හොන්ද ලමයි ලොකුඇත්තෝ වෙනව.තමුන්ට වෙනස් උත්තර තිබ්බ බව ගොඩදෙනෙක්ට අමතක වෙනවා.ඔය රවුම ආයෙ කැරකෙනවා.

ඉඳලා හිටලා ඇට්ටර මුරන්ඩුවෙක් ලොකු වෙලත් එහෙම්මම හිතනව.බහුතරයට අයිති නෙතත් වැරදි නැති තමන්ගේ විදිහට ජීවත් වෙනව.බහුතරයට අනුව උන් වෙනස්.එහෙමත් නැත්නම් උන්ට පිස්සු.

අනේ මන්දා, ගොඩක් වෙලවට මගේ ජීවිතෙත් බහුතරේට යටවෙලා.ඒත් ඉන්දල හිටල කවුරුහරි කියනව ඇහෙනවා

"ඉස්සර වගේමයි පිස්සුව අඩු වෙලා නෑ"

අම්මෝ! දැනෙන සනීපේ!