කහනගම මාමා වැඩ කලේ රේල්ලුවේය.පැන්සොන් ගිහිනුත් දැන් දසකේකට වඩා වැඩිය.ඉහ නිකට පැහුණේ අකලට නොව වයසටය.හවසට හවසට බාර් එක වන්දනා කිරීමෙන් අමාරුවෙන් මේන්ටේන් කරන රා කළයක් වාගේ බඩ ගෙඩියක් ය.දූලා දෙන්නාම දීග දී දැන් මුනුපුරන් හතර දෙනෙකුත් ය.පැන්සොන් ගිය පස්සෙන් පහු කාටත් කරදරයක් නැතිවම වත්තේ පිටියේ වැඩත් බලාගෙන නැන්දා එක්ක පවුල් කමින් උන්නේය.
"අනේ බලාපන් නංගියේ මට වෙච්චි විපැත්තියක්"
නිරිත දිග මෝසම වහින්නා සේ කඳුළු ගංගාවක් මැද්දෙන් කහනගම නැන්දා අපේ ගෙදර සැපත් වුනේ ඊයේ පෙරේදාය.
"ඇයි බං නංගියේ උඹට අසනීපයක්වත් ද?මාස දෙක තුනකට කලින් දැක්කට වඩා හොඳටම ඇදිල ගිහින් නෙ?"
"අසනීපෙ? අසනීපෙ මට නෙවෙයි අර ගෙදර ඉන්න මිනිහට"
නැන්දා හොටු තලියක් මිදුලේ මල් පඳුරකට විදිමින් දෙස් දෙවොල් තියන්නට වූවා ය.
"ඇයි බං මක් වෙලාද ඒ මනුස්සයා ට?"
"මක් වෙලාද? මොලේ නරක් වෙලා අක්කේ.මට නම් පේන්නෙ කොහේ හරි ඉන්න කිකිලියෙක්ට දැපනෙ වැටිලා"
"නෑහ්?"අම්මාගේ ඇස් නළලේය
"නෑ නෙවෙයි බං.දැන් මාසෙක විතර ඉඳන් කෙස්සයි රැවුලයි පාට කරනවා.බිත්තර ගෙඩි පිටින් ගිලිනවා.කොට කලිසං කෑල්ලක් ගහන් උදේ පාන්දර පාරට පැනලා දුවනවා.ජොගිංද මොකද්ද කියන්නෙ.ළඟදිම දවසක අප්පුහාමි මාමගෙ බල්ලා අල්ලනවා බත් කෙන්ඩෙන් මැහුං දාන්ටම.අර ෆෝන් උලව්වෙන් හතර පැත්තට පස්ස හරව හරවා පොටෝ ගහනවා.මට නං දැන් ඉතුරු වෙලා තියෙන්නෙ වහ ටිකක් කන්න තමා"
නැන්දා සාරි පොට මිරිකූ පාර පුටුව යට හිටි කිටියා කඳුලු ගංගාවේ ගසා ගෙන ගොස් නතර වුනේ මහ පාරේ ය.
"හා හා,කලබල වෙන්න එපා නංගි.අපි දන්නෙ නෑනෙ කතාව හරියටම .කහනගම මල්ලිට හවස් වරුවේ නිකමට මේ පැත්තෙ එන්න කියන්නකො.මම අපේ උන්දැට කියලා පොඩි දැනමුතුකමක් දීලා බලන්නම්"
හිත හදා තේකකුත් පොවා අම්මා නැන්දා පිටත් කර හැරියාය.
හැන්දා කරේ කහනගම මාමා අපේ ගෙවල් පැත්තේ ආවේය.කිව්වත් වාගේ මාමා කොච්චර වෙනස් වෙලාද කියනවානම් තනිකරම දෙවනි ඉනිමේ ඉස්කෝලෙ කොලුවෙක් වගේය.තව ඩිංගෙන් අපේ ටොමියා මාමා හපන්ට පනිනවාය.
"වරෙන් වරෙන් මලේ.වාඩි වෙයන් මෙහෙන්."තාත්තා බුලත් හෙප්පුව මාමාට දික් කලේය.
"එපා අයියෙ මම විට කන එක නතර කළා"
"හෑ???.අපේ මැනිකෙත් කිව්වා මල්ලිගේ වැඩ කටයුතු ටිකක වෙනස් වෙලා නිසා නංගි විස්සෝප වෙනවය කියලා ."
"නෑ එහෙම විශේෂයක් නෑ අයියෙ."
නෑ කිව්වට මාමා පුවක්බඩ මනමාලි වගේ ඇඹරෙනවාය.
"මේ කියහං මට සුදුළූනු පොඩි නොකර ,මොකද උඹ වෙනින් මොකක් හරි හුටපටයක්වත් පටන් ගත්තද?"ඔය ටික තාත්තා අහන්නේ මාමාගේ කනට කරලාය.
"පිස්සුද අයියෙ?"
"නෑ කියන්න එපා.උඹ සම්පූර්නෙන්ම වෙනස් වෙලා.හේතුවක් නැතුව එහෙම වෙන්න බෑ"
"මම ඇත්ත කියන්න අපේ ගෑනිගෙ කනට මේක යන්නෙ නෑ කියලා පොරොන්දු වෙයං" අන්තිමේදී මාමා රහස් එලි කරන්නට ලෑස්ති ය.
"පිස්සුද බං මම කටේ කෙළ පොදක් හෙලන්නෑ ඕං"
"මං ලබන අවුරුද්දෙ ලෝක තරුණ සමුළුවට යන්න කියලා"
තාත්තාට හිනාව ඉස්මොල්ලේ ගිය බැවින් සංවාදය පැත්තක් දමා උන්දෑගේ පිට මැද්දට පත බාන්නට මාමාට සිදු විය.
"තරුණ සමුලුවට යන්න ?මේ හැට පැන්න උඹ?අනේ මීමෝ බොට අමු කැවිලද?තරුණ ළමයි මෙච්චර ඉන්න රටේ උඹ වගේ නාකි හමෙක් ඕකට යවන්නෙ මොකාද?"තාත්තා ගේ හිනාව ඇස් වලින් පෙරෙන්නට වෙලාය.
"හුහ්?මීමා?මම නෙවෙයි මීමා.මීමා නෙවෙයි උඹ ළිං ගෙම්බෙක්."මාමාට නහුතෙට තද වෙලාය.
කලිසම් සාක්කුවෙන් එළියට ඇද ගත්තේ ලොකු දෝනියන්දා අරන් දුන් ජංගමයා ය.සටසට ගා ලොග් වුනේ මූනු පොතට ය.
"ඕං බලහං.මේ අවුරුද්දෙ ඕකට ගිහින් තියෙන්නෙ කොච්චර තරුණ නාකි ටිකක්ද කියලා."
කිකිලි කොටුවක් මැද නරියෙක් මතක් කරවන පොටෝ කෑල්ලක් තාත්තාට දික් කරමින් මාමා ගුගුරනවාය.
"හා දැන් කියහං අයියෙ ලබන අවුරුද්දෙ තරුණ සමුලුවට යන්න මට කොලිපිකේසන් නැද්ද?"
ප.ලි.
අපේ තාත්තාත්.ජොගින් කරන ශෝටක් ගන්න ටවුන් ගිහින් ය.
No comments:
Post a Comment