පිලිකා කතාබහ 2- පිලිකා යුද්ධ කරන්නෙ මෙහෙමයි

පිළිකා කතාබහ 2

පිළිකා පිටුදකින එක ගැනයි කතා කරන්න හිතන් හිටියෙ නමුත් ඊට කලින් පිළිකාවලට බෙහෙත් කිරිල්ල ගැන කතා කරන්න හිතුනා.ඇයි කියලා ලිපියෙ අගිස්සට යද්දි තේරෙයි.

♟️පිළිකාවකට බෙහෙත් කරනවා කියන්නෙ සෑහෙන ලොකු යුද්ධයක්.
යුද්ධයක් කරන්න සෑහෙන පිරිසක් ඕනෑ.

♟️ඉතින් බලමු කොහොමද මේ යුද්ධෙ කරන්නෙ කියලා.

හිස්මුදුනේ හිටන් දෙපතුල දක්වා අපේ ඇඟ ගත්තොතින් එක එක විදිහෙ  සෛල ජාති අටෝරාසියක්ම ලියමන් සමූහය තියනවනෙ.ඉතින් ඔය එක එක තැන්වල ඇතිවෙන පිළිකාත් එකකට එකක් වෙනස්.අනිවාර්යයෙන්ම ඒවාට ප්‍රතිකාර කරන විදිහත් ඉතින් වෙනස් වෙන්න එපායැ.නමුත් පොදුවේ ගත්තම මේ හැම පිළිකාවකටම විරුද්ධ සටනේ පොදු අරමුණු කිහිපයක් තියෙනවා.

♟️පළවෙනිම තැන මුල් පිළිකාවට විරුද්ධ යුද්ධය.

ලෙඩේ හඳුනාගන්නා වෙලාව වෙද්දි පිළිකාව තිබෙන්නෙ මුල් අවදියේ නම්   අපි කරන්නේ ඒ පටන් ගත්ත තැනම පිළිකාව මුලිනුපුටා දාන්නට උත්සාහ ගන්න එක.ඒකට අපිට තියෙනවා අවි ආයුධ කිහිපයක්ම.

1.එකක් තමයි සැත්කම්.සැත්කමක් කර ඉවත් කරන්න පුළුවන් මට්ටමක  සහ ඉවත් කරන්න පුලුවන් තැනක තියෙන පිළිකාවක් නම් ශල්‍ය වෛද්‍ය කණ්ඩායම හරහා පිළිකාව ඉවත් කරන්න කටයුතු කරන්නට පුළුවන්.

2.ඊළඟ අවිය තමයි පිළිකානාශක බෙහෙත්.මේ පිළිකානාශක බෙහෙත් විවිධාකාරයෙන් අපිට යොදාගන්න පුලුවන් .සැත්කමකට අපහසු තරමේ විශාල පිළිකා හකුලුවන්නට මේ බෙහෙත් උදව්වට ගන්නට පුලුවන් .ලේ හෝ වසා ගැටිති වල ඇති වෙන සැත්කම් කරන්නට අපහසු සැත්කම්වලට ප්‍රධානම අවිය වෙන්නේත් මේ ඖෂධ .සැත්කමකින් පසු ඉතිරි වෙන්නට පුළුවන් සුළු සෛල පොදි නසන්නට සැත්කමකින් පසු පිළිකානාශක ඖෂධ භාවිතා කරන්නට පුළුවන්.

3.ඊළඟ අවිය වෙන්නෙ විකිරණ ප්‍රතිකාර.සමහර පිළිකාවලදී පිළිකා සෛල විනාශ කරන මුල්ම බලඇණිය වෙන්නෙ විකිරණ ප්‍රතිකාර.ඇතැම් වෙලාවක පිළිකානාශක ඖෂධ එක්ක එකතු වෙලා මේ කටයුත්ත කරනවා වගේම තවත් අවස්ථාවක සැත්කමත් පිළිකානාශක ඖෂධවලටත් පසුව තවත් ඉතිරි වූ සෛල පොදි විනාශ කරන්නත් විකිරණ උපකාර ගන්නට පුළුවන්.

♟️මේ කතාබහ කළේ මුල් අවදියේ හඳුනාගත්තු පිළිකාවක් ගැනනේ.

කණගාටුවෙන් වුනත් කියන්න වෙන්නේ ලංකාවේ අපේ රෝගීන් හුඟදෙනෙක් ප්‍රතිකර්මවලට එන්නෙ පැතිරුණු  පිළිකාවක් එක්ක.

♟️මේ වගේ වෙලාවට යුද්ධ කරන්න පුළුවන් ද?
ඔව්.
තවමත් අපි පරාද නැහැ.
මුල් අවදියේ පිළිකාවක් මට්ටු කරන්න තරම් ලෙහෙසිපහසු යුද්ධයක් නම් නෙවෙයි හැබැයි මේක.

මෙතනදිත් පිළිකාව පැතිරුණු තැන කොහේද කොයිතරම් දුරට පැතිරිලා ද ලෙඩාගෙ සෞඛ්‍යය තත්වය කොයි වගේද කියන කරුණු කාරණා ඉස්සෙල්ලාම හොයාගෙන ඒ ඒ තොරතුරුවලට ගැලපෙන හැටියට යුද්ධෙ පටන් ගන්න වෙනවා.

පිළිකානාශක ඖෂධ වගේම   විකිරණ ප්‍රතිකාරත්  මේ මට්ටමේ යුද්ධවලදී පෙරමුණ ගන්නවා.

♟️ඇතැම් වෙලාවක බොහෝම අවාසනාවන්ත විදිහට පාලනය කරන්නට පුළුවන් මට්ටමෙන් ඔබ්බට  පැතිරුණු පිළිකා එක්කත් රෝගීන් අපි හමුවෙන්න එනවා.මේ වගේ වෙලාවකදී ප්‍රතිකාරමගින්  රෝගය සුව වීමක් බලාපොරොත්තු වෙන්න අපිට ඇති ඉඩ ඉතාම අල්පයි.නමුත් රෝගියාගේ ජීවිතයේ ඉතිරි කාලය අපහසුවකින් තොරව ගත කරන්නට මෙවැනි අවස්ථාවකදී ත් පිළිකානාශක ඖෂධ ,විකිරණ ප්‍රතිකාර , වේදනානාශක වැනි  සත්කාර යොදාගන්න අපට හැකියාව තිබෙනවා.

♟️ඉතින් මේ කතා කලේ පිළිකාවට එරෙහි යුද්ධේ ප්‍රධාන සේනාංක ගැන  විතරයි.

ඒත් තව පරිවාර සේනාව බොහොමයක් ඉන්නවා.පිළිකාව මට්ටු කරන්න ශරීරයේ පෝෂණය අතිශයින්ම වැදගත්. පෝෂණ ඌනතා ඇති රෝගීන්ට ඇතැම් අවස්ථාවල විශේෂ පෝෂණ සත්කාර සිදු කෙරෙනවා. ඒ වගේම ශරීරයේ ප්‍රතිශක්තිකරණ පද්ධතියේ යහපැවැත්මත් අත්‍යාවශ්‍යම අංගයක්. විශේෂයෙන්ම ප්‍රතිශක්තිකරණ පද්ධතියේ බිඳවැටීම් සමඟ මතුවන්නට පුළුවන් ක්ෂුද්‍රජීවීන්ගේ ආසාදනවලට එරෙහිව ප්‍රතිකාර හා උපදෙස් ලබා දීමට වෙනම කණ්ඩායමක් සිටිනවා.
යහපත් මානසික සෞඛ්‍යයක් පවත්වා ගැනීම කියන්නේ පිළිකාවකට නෙවෙයි ඕනෑම අසනීප තත්වයකින් ගොඩ එන්නට හොඳ රුකුලක්.ඉතින් රෝගියාගේ මානසික සෞඛ්‍යය නගා සිටුවීමට විශේෂ වැඩසටහන්, ආගමික වතාවත් මෙන්ම මානසික වෛද්‍ය සායනත් මේ පිළිකා සටනට සත්කාරක සේවා හැටියට නිරන්තරයෙන්ම සහයෝගය දක්වනවා.

♟️ඉතින් සෞඛ්‍යය ක්ෂේත්‍රය පැත්තෙන් මේසා සත්කාරක සේවාවක් ලබා දෙද්දි අපිට බොහොම සාර්ථකව පිළිකා මාරයාට මුහුණ දෙන්න පුලුවන් නේද?

අවාසනාවකට ලංකාවේ බොහෝ වෙලාවට  ඒක එහෙම වෙන්නෙ නැහැ.

බොහෝ විට ඊට හේතුව  වෙන්නෙ පිළිකා සටනේ මෙතෙක් අපි කතා නොකරපු ප්‍රධාන සටන්කරුවෙක් අතරමඟදී සටන අත අරින එක.

♟️ඒ සටන්කරුවා වෙන කවුරුත් නෙවෙයි, පිළිකාවෙන් පීඩා විඳින ඔබ.

පිළිකා මාරයාට එරෙහිව සටනේ වඩාත්ම සවිමත් වෙන්නට ඕනෑ වෙන කවුරුන්වත් නෙවෙයි රෝගී ඔබමයි.

😥පිළිකාවට බයෙන් එහෙමත් නතිනම් ලැජ්ජාව නිසාවෙන් පිළිකාව ඔඩු දුවන තෙක්ම හංගාගෙන ඉන්නා ලෙඩ්ඩුන් අපේ සායනවල අපමණයි.

😥ඒ වගේම පිළිකා හටන කියන්නේ එක දිගට නොනැවතී දුවන්නට ඕනෑ තරඟයක් මිස ඔහේ ඕනෑවට එපාවට මග නැවති නැවතී හිතෙන හිතෙනා හැටියට කරන්නට පුළුවන් යුද්ධයක් නෙවෙයි.ඒත් අවාසනාවකට අපේ රෝගීන් බොහෝ දෙනෙක් මේ දේ හරිහැටි තේරුම් ගන්නේ නැති පාටයි.

😥මුල් පිළිකා අවධියේම ලෙඩේ හඳුනාගෙන බෙහෙත් පටන්ගන්න ඔන්න මෙන්න තියෙද්දී එහෙමත් නැතිනම් බෙහෙත් වේල් දෙක තුනක අතරමැදදී මේ බොහොමයක් රෝගීන් බැදිවල අතරමං වෙනවා.
බටහිට වෛද්‍ය විද්‍යාවේ පිළිකාවට මැජික් ප්‍රතිකර්ම ඇත්තේ නැහැ.ඉතින් වේල් දෙකතුනකින් ඔබව නිට්ටාවට සුව කරන බවට ඔබට බොරු පොරොන්දු දෙන්නට අපට හැකියාවක් නැහැ.

 මුල් අවදියේ හෝ ඔබ ප්‍රතිකාර ලබා ගැනීමට එලඹෙන අවදියේ රෝගයේ පැතිරීම, ඔබේ අනෙකුත් දේහ පරාමිතීන් ගලපා පිළිකාව කොයිතරම් සාර්ථකව මැඬ පවත්වන්නට පුළුවන් වේදැයි සම්භාවිතාවකුයි අපට ලබා දිය හැක්කේ.

😥නමුත් ඉතාම කණගාටුවට කරුණ වෙන්නේ නිට්ටාවට සුව කරන මායාවල් පසුපස්සෙන් මුල් අවදියේ ප්‍රතිකාර දැක දැකම ප්‍රතිකාර මඟ හැර ගිය ඔබම  සිරුර පුරාම පැතිරී ගිය  අපට කිසිවකුත් කරන්නට අපොහොසත් පිළිකා  තත්වයකින්  නැවත අප හමුවට ඒම අප කිසිසේත් නොපතන එහෙත් ඉතාමත්ම සුලභ සිදුවීමක් වීමයි.

😥රෝගියෙක්  සුවපත් වෙන්නට යහපත් රෝගියෙක් යහපත් හෙදකමක් හා යහපත් වෙදකමක් කියන මේ තුන් ඈඳුතුවම වැදගත් වෙන බව පැරැණ්නන් කියා තියෙන්නේ නිකන් ම නොවෙයි නේ.ඉතින් අපි කොතරම් වෙර වීරිය ගත්තත් රෝගී ඔබේ කැපවීම නැතිනම් අපට ඔබ වෙනුවෙන් කරන්නට හැකි දේ ඉතාමත් අල්පයි.

 පිළිකා ප්‍රතිකාර ගැන ඉදිරියේදී විස්තරාත්මකව කතා කරන්නට බලාපොරොත්තු වෙනවා.

😥නමුත් මඟ හොඳට තිබේ නම්
         යන්න දෑසත් පෙනේනම්
           කිම බැදිවල යන්නේ
කියලයි අහන්නට සිද්ධ වෙන්නේ

සඳුනි සුදර්ශනා පෙරේරා (MBBS )
2019.07.08

මදිමු මදිමු රෙදි

අනාදිමත් කාලේකට ඉස්සරින් අපේ ගෙදර තිබුනේ රෙඩ් හාර්ට් අයන් තඩියක් ය.හාල් මුට්ට තුනක් විතර බර රිදී පාට අයන් රාජයාගේ හැඬලයත් උශ්නත්ව පාලක සුවීචියත් කලු පාට ය.අයන් එකේ රස්නේට අමතරින් ඒකෙ බරටත් රෙදි අයන් වෙනවා කියලාය ඒ දවස්වල මට හිතුනේ.

පස්සෙන් පහු වයසට ගිය රෙඩ් හාට් ඩෙඩ් හාට් වී ස්වර්ගස්ථ වුනාට පස්සෙන් පහු පුළුන් රොදක් සේ සැහැල්ලු ප්ලාස්ටික් අයන්වතීලා අපේ ගෙදරට ගොඩවදිනවා ය.මේ අයන්වතීලා හරිම නුහුගුණකාරියෝ ය.උන්දැලාගෙන් වැඩක් ගන්නට ඇඟේ මුලු බර යොදා සියලු දිරි දරා අයන් බෝඩ් එක උඩ නැගගෙන අයන් කරන්නට ඕනෑ ය.ඒ මදිවාට මේ අයන්වතීලාගේ හොස්ස ළගින් මැස්සා යන්ට බෑය.එහෙ බලා මෙහෙ බලද්දී ගිනි පත්තු වෙලා රෙදි පිච්චිලා ය.

ඇච්චා කාලේ ඔය අයන්වතී අතින්වත් අල්ලන්නට මංතුමීට තහනම් ය.ඒත් මංතුමී අම්මාට උදව් පදව් කරන්නට කැමති බොහොම අහිංසක දැරියක නිසාවෙන් පහක් හයක් විතර වූ උපන්දිනයක්දා අම්මා සප්‍රයිස් කරන්නට උපන්දින ගවුම තනියෙන් අයන් කරගන්නට යනවා ය.අයන්වතී ගවුම උඩින් නවා බලාගෙන හිටිල්ල අවැඩදායක බව මංතුමී ප්‍රායෝගිකව අත් හදා බැලුවේත් එදා ය.උපන්දින  ගවුමේ අයන්වතීගේ මූනත්තහඩුවේ හැඩේටම ලොකු හිලක් තිබ්බත් උපන් දිනේ හින්දාවෙන් මවුතුමීගෙන් මංතුමීට පොදු සමාවක් ලැබුන විත්තියක් මතක ය.

ඕන් ඔය ආකාරයෙන් අයන්වතී භාවිතාවට අත් පොත් තැබුවත් පහු වෙද්දීනම් හිතෙන්නේ මේ මලකරදර අයන්වතී එපාම කියා ය.ඕක වැඩිපුරම හිතෙන්න ගන්නේ මහරෑට නිදිමරගාතේ සුදු ගවුමේ රැලි මදින්ට ගියාම ය.

අපේ ගෙදර බවලත් ඇත්තන් අයන් එකෙන් රෙදි උණු කිරීමේ කලාවේ කෙළ පැමිණි ඇත්තියන් ය.මවුතුමීගේ  සාරි කන්දරාවේ අයන්වතීගේ මාර්ක් එක නොහිටි සාරියක් හොයා ගන්නවා බොරු ය.කලාතුරකින් සාරිය බේරිලානම් අනිවාරතේ සාරි හැට්ටේ කොහේ හරි අයන් හිල්මාක් එකක් තියෙනවාම ය.

මවුතුමීගේ දෝනියන්දෑ හැටියට ඒ සාරි පිලිස්සුම් කලාවේ අත්ගුණය  මංතුමීටත් උරුම වීඇති බව දෑහින් දැක ඇති වෙලාම දැන් මංතුමී වැඩි හරියක් අඳින්නේ (අඳිනවානම්)අයන්වතීට මුලිච්චි නොවෙන සාරි ය.

ගෘහවාසී බවලතුන්ගේ තවත් නොහොබිනාම පුරුද්දක් වෙන්නේ රෙදි ඇගේ ලාගෙන අයන් කිරිල්ල ය.පිරිමි පරාණ දුටු තැන දෙස් දෙවොල් තියා හෙළා දැක්කත් බවලතුන්ට ආවේණික සිලෙක්ටිව් බිහිරි බාවය පාවිච්චි කරමින් ඒ දොස්පරොස් නොසලකා හැර ඇඟේ තියෙනා සාරි වල පොඩි වුන රැලි, ඇඟේ තියෙනා බ්ලවුස්වල පොඩිවුන කොලර් ආදිය මට්ටු කිරිල්ලට මංතුමීත් මවුතුමීත් උපන් හපන්නුය.
ගුරුන්ටත් ඉඳහිට අකුරු වරදින නිසාවෙන් ඉඳහිට මේතුමීලා දෙන්නාගේම බෙලිත් අයන්වතී මුණ ගැසී ඇතත් තවමත් ඉඳහිට ඒ නොහොබිනා පුරුද්ද අත අත නෑරම එන බව කණගාටුවෙන් උනත් කියන්නට ඕනෑ ය.

කාලයක් ගෙදර හිටි අයන් රාජයාගේ වතුර විදින ගැජට්ටුවකුත් තිබුනා ය.වතුර විද විද අයන් කිරිල්ල මුල් කාලේ හරිම ආකස්මික අත්දැකීමක් වුනත් ටික දවසක් යද්දී ඔය වතුර කුටීරයෙන් වතුර ගලන්න බේරෙන්න අරගෙන අයන් කරන්නට ගිය රෙද්ද වොශින් මැශින් එකේ දැම්මා වගේ වෙන්න ගත්තාම ඒක ඊට එහා ගිය වේදනාවක් වෙනවාය.එතකොට අප්පොච්චා කරන්නේ වතුර කුටීරේ ගලවා විසික් කොරන එක ය.ඊට පස්සෙන් පහු ඉස්සරහ මදේ නැති අයන්වතී කෙනෙකුත් ආදේශකයක් හැටියට අතින් වතුර ඉහගන්නට වතුර පුරවාපු කප් පොඩිත්තකුත් අයන්බෝඩ් එක උඩ ය.

මේ මොන ආඩපාලි කීවත් අයන්වතී ප්‍රයෝජනවත් වෙච්ච අවස්ථාත් නැතුවා නොවේය.ඉරිදා මහ රෑ හෝදන්ට මතක් වූ මේස් සඳුදා උදේ ඉස්කෝලේ යන්නට තෙත හින්දා දුන්නේ අයන්වතී ය.දහම්පාසල් යන්නට මල් කඩන්නට ගොස් අප්පොච්චිගේ දාරපත මාලු ටැංකියට ළමා සාරිය පිටින්ම පත බෑවුනු වෙලේ අයන්වතී නොහිටියානම් දහම්පාසල් යන්න ළමා සාරිය වේලාගන්න වෙන්නේ නැති ය.

කැම්පස් එන්න ආවා ම රූමීටත් මටත් බඩු ගන්නට යන්නේ අප්පොච්චිලා ඩබලය. අවුරුදු ගානක් එකට ඉන්නා අපි දෙන්නා ඊට පස්සෙන් පහු බෝඩිම් දෙකකට වෙන් වෙද්දී අයන්වතී මා එක්ක එද්දී කේතල්වතී රූමිත් එක්ක යනවා ය.
පස්සේ කාලෙක හොස්ටල් එකේ කාමර පේළිය සතු වූ ජාතික සම්පත් අතරින් එකක් බවට පත් වෙන්නේ ඒ අයන්වතීම ය.

පස්සට ඉර එළිය වැටෙන තුරු නිදාගෙන නැගිට පස්ස දාච්ච කඩියා වාගේ ෆැකල්ටි දුවන්න ලෑස්ති වෙන්න බලද්දී අයන්වතී රෝන්දේ ගහන්න ගොහින් ය.දොරෙන් එළියට බෙල්ල දමා බැන අඩ ගහද්දී වෙනින් කාමරේකට රිංගාගෙන ඉන්නා රස්තියාදුකාර අයන්වතීව කාමර හිමිකාරියෝ කකුල්කෙටියෙන් ඇදගෙන ආයේම කාමරේට ගෙනැවිත් බාර දෙනවා ය. හතරවටේ රෝන්දේ ගහන්න ගියෝතින් හතර හන්දි කඩනා බවට මංතුමී කී දවසක්   තරවටු කළත් ඒවා සතපහකට මායිම් නොකරනා අයන්වතී පහුවදා උදේත් සවාරියේම ය.

මංතුමීලෑ දිහෑ අයන්වතීලා පාවිච්චියේ පසු ව්පරම කෙරෙන්නෙත් ඉස්තිරී පුරුශ  දෙජාතිය දෙයාකාරයකට.බවලත් ඇත්තෝ අයන්වතීලා ඕෆ් කිරිල්ලක් ගැන වැඩි උනන්දුවක් නොදක්වනා අතර බවලත්තු විතරක්  රෙදි මැද්දානම් අනිවාර්යයෙන්ම පහුවදා වෙන්නට කලියෙන් ගිනි නිවන හමුදාවට ගෙවල් පැත්තේ එන්නට වෙලාය.

එතකොට බලවත්තු (කියා හිතන් ඉන්නා ඇත්තෝ) ඔන් කර තිබෙනා අයන්වතීලා කෙරෙහි දක්වන්නේ අසීමිත භීතිකාවක් ය.විශේෂයෙන්ම අපේ පියාණන්දෑ උන්දෑ අයන්වතී  පාවිච්චියෙන් පසු පස් ගමනකුත් වෙන කවුරුන් හෝ පාවිච්චි කළාට පස්සෙන් පහු දහ ගමනකුත් ගමනක් යන්න ගෙයින් එළියට බහිනවානම් අමතර තව  විසි ගමනකුත් අයන්වතීගේ විදුලි සැපයුම කප්පාදු වෙලා දැයි පිරික්සනවා ය.ගෙයි දොර වහද්දිත් වැහුවාට පසුවත් ගේට්ටුව වහද්දිත් වාහනේට ගොඩ වෙද්දිත් මඟක් දුර යද්දිත් කෝකටත් කියා ආයෙමත්  අයන් එක ඕෆ් කලා කියලා ශුවර් දැයි අහනවා ය.සීයට සීයක් ශුවර් වුනත් ඔය අන්තිම වතාව අහද්දී මංතුමීට හැඟෙන්නේ ශුවර් එකටම අයන්වතී තාමත් ඔන් එකේ වෙන්නට ඇති බවත් හවස ගෙදර එද්දී ගේ ගිනි අරන් ඇති බවත් ය.

ඔය බවලත් බලවත් ඇත්තන්ගේ බල සංතුලනයක් මේ වෙනතුරු තිබුන හින්දාවෙන් දෙයියනේ කියා  ගම ගිනි තියනා අයන්තුමීලා හොයාගෙන ගිනිනිවන හමුදාවේ උන්දැලා මේ වෙනකන් අපේ දිහා එන්ට හිතලා නෑ ය.

පලි:අදත් එකක් පිච්චුනා ඉතින් 😥😥😥

ඉගිලෙන ලියමන්

2019.07.10

ලෙඩ්ඩු බලන්නට රෝහල් එනකොට

ලංකාවෙ අපි මනුස්සකමෙන් බොහොම පොහොසත් ජාතියක්.කෙනෙක්ට දුකක් කරදරයක් උනාම කිසිම කොන්දේසියක් නැතිව ඒ මනුස්සයාට උදව්වට එන්න අපේ හුඟ දෙනෙක් පැකිලෙන්නෙ නැහැ.ඉතින් ලෙඩක් දුකක් වුනාම ලෙඩ වෙච්ච මනුස්සයා ගෙ සැප දුක බලලා යන්න ඉස්පිරිතාලෙට එහෙමත් නැත්නම් ගෙදරට පොඩි වෙලාවකට හරි ගොඩ වෙලා යන්නෙ ඒ ලෙන්ගතු කම හින්දාම වෙන්න පුලුවන් .

ඒත් සමහර වෙලාවට මේ ලෙන්ගතු කම නිසාවෙන් රෝගියාට අවැඩක් හිරිහැරයක් වෙන වෙලාවලුත් නැතුවාම නොවෙයි. ලෙඩාට වගේම බාග වෙලාවට මේ ලෙඩ්ඩු බලන ගමන ඔබටත් එතරම් හිතකර නොවෙන්නට පුළුවන් .

ඉස්පිරිතාලෙ ලෙඩෙක් නැවැත්තුවම  බලන්න එන අයගෙන් වෙන්න ඕනෙ මොකද්ද ?
බොහෝ වෙලාවට ලෙඩා ගෙ ගෙදර මිනිස්සුන්ට   උදව්වක් හැටියට ලෙඩාට අවශ්‍ය වන යම් දෙයක් ගෙනිහින් දීලා,ලෙඩාගේ හිත හැදෙන්න  කතා බහ කරලා එන එක.

ඉස්පිරිතාල කියන්නෙ ලෙඩ රෝග බහුල තැන්.විශේෂයෙන්ම ශ්වසන මාර්ගය මුඛ මාර්ගය හරහා බෝ වන ආසාදන  එක් රැස් වෙච්ච තැන්.ඒ වුනාට සමහරු ලෙඩ්ඩු බලන්න එන්නෙ පොඩි කිරි සප්පයොත් අරන්.අම්මලා ලෙඩ්ඩු බලද්දි මේ දඟ මලු බිම පෙරළිලා වාට්ටුවේ හැම අහුමුල්ලකම බඩ ගාලා ලෙඩ්ඩු වාඩි වෙන පුටු ටිකත් අත ගාලා ඒ අත කිහිප පාරක්ම කටේත් ඔබා ගෙන ඉවරයි. නෑවිත් ම බැරිනම් මිසක් පොඩි දරුවන්,වයසක උදවිය ,බඩදරු අම්මලා ඉස්පිරිතාලෙ නොඑනවානම් අපි කැමති.මොකද මේ උදවියට සාමාන්‍ය අයට වඩා පහසුවෙන් ආසාදන වැලඳීමේ අවදානමක් තිබෙනවා වගේම ආසාදනයකින් ඔවුන්ට ඇති වෙන අවදානමත් සාමාන්‍ය කෙනෙක්ට වඩා වෙනස් නිසාවෙන් .

ඉස්පිරිතාලෙන් ඔබ ගෙදර ගෙනියන්න පුළුවන් ආසාදන වගේමයි ඔබේ හිතවත් ලෙඩාට ඔබ ගෙනැවිත් භාර දීලා යන අසනීප.රෝගී වෙලා නේවාසිකව ප්‍රතිකාර ලබන ලෙඩෙක්ගෙ විශේෂයෙන්ම පිළිකා සඳහා පිළිකානාශක බෙහෙත් ලබාගන්නා ලෙඩෙක්ගෙ සිරුරේ ප්‍රතිශක්තිය සාමාන්‍ය පුද්ගලයෙක්ට වඩා අඩු වෙන්නට පුලුවන් .ඉතින් රෝගියා ආසාදනවලින් වළක්වා ගන්න අපි කොච්චර උත්සාහ කළත් වැඩක් නොවෙන්නේ  ලෙඩ්ඩු බලන පැය ආපු ගමන් ඔබ ඇවිදින් රෝගියා වට කරගන්න නිසාවෙන්
.
ඇතැම් වෙලාවක තමන්ට අසනීපයක් තියෙන බව දැනදැනත් ලෙඩා බලන්න නාවොත් හිත නරක් වේය කියලා හිතාගෙන ලෙඩ්ඩු බලන්න එන උදවිය ඕනෑ තරම්.වෙනත් අසනීපයකට රෝහල්ගත වෙච්ච ලෙඩාට බලන්න එන ඇත්තෝ තෑගි ගෙනාපු ආසාදනේකුත් එක්කහු වුනාම කොරේ පිටට මරේ වගේම තමා.
ඉතින් විශේෂයෙන් කළ යුතු උදව්වක් නැතිනම් මේ වගේ ලෙඩ්ඩු බලන්න නොයා ඉන්නා එක තමයි ලෙඩා වෙනුවෙන් ඔබට කරන්නට පුළුවන් හොඳම උදව්ව.

ආසාදන අවදානමක් නැතත් ලෙඩ්ඩු බලන්න එන උදවිය නිසාවෙන් ලෙඩා තෙහෙට්ටු වෙන එක තවත් ගැටලුවක් .වෙලාවකට
ලෙඩ්ඩු බලන වෙලාවෙ  හදිසියකට ඇඳේ ඉන්න ලෙඩා හොයාගන්නත් බෑ නෑගම් ආ කට්ටිය ලෙඩා   වට කරගත්තම  ගිහින් පොකුරු පිටින්.එපා කිව්වම කියන මනුස්සයාව මැල්ලුම් හදන්න යන එක තමයි වෙන්නෙ.බොහෝ වෙලාවට ලෙඩෙක් බලන්න යන අය සීමා කරන්නෙ හැමෝගෙම හොඳ ට.සමහර වෙලාවට ලෙඩ්ඩු බලන පැය ඉවර වෙනකන් ලෙඩාට වෙනවා ආපු අයට ලෙඩේ විස්තර කරන්න.වෙලාවකට අල්ලපු ඇඳේ ලෙඩාගෙ විස්තරත්.බලන්න ආපු අයගෙ හිත නරක් කරන්නත් හොඳ නැහැනෙ.

ලෙඩාට වගේමයි කාර්‍ය මන්ඩලයටත් ඇති වෙන තෙහෙට්ටුව.සමහර වෙලාවට එකම ලෙඩා ගැන දහපාලොස් සැරයක් විස්තර අහනවා.වැඩක් නැති වෙලාවක වුනත් එකම දේ දහ දොලොස් සැරයක් අහන කොට කෙනෙක්ට හිතේ පොඩි නුරුස්නා ගතියක් ඇතිවෙන්නත් පුලුවන් කියලා හිතන්නෙ නම් නැහැ.

ඉස්පිරිතාලෙට ලෙඩ්ඩු බලන්න එන්න නියමිත වෙලාවක් වෙන් කරලා තියෙන බව දන්නවනෙ.
ඇයි මෙහෙම වෙලාවක් වෙන් කරන්නෙ?

බොහෝ වෙලාවට ලෙඩ්ඩු බලන්න එන වෙලාවට ඔබ දකින්නේ ඇඳක් උඩට වෙලා ඔබ එනතුරු බලාගෙන ඉන්න ලෙඩ්ඩුනෙ.නමුත් වාට්ටුවක බොහොමයක් රාජකාරි සිදු වෙන්නෙ මේ ලෙඩ්ඩු බලන පැයට කලින් හෝ පස්සෙ.රෝගීන්ට බෙහෙත් ලබා දෙන එක, වෛද්‍යවරු රෝගීන් පරීක්ෂා කරන එක, වාට්ටුවේ සිදු කරන පරීක්ෂණ කරන එක , වෙනත් පරීක්ෂණවලට රෝගීන්  වෙනත් වාට්ටු,සායන, පරීක්ෂණවලට යොමු කරන එක  මේ ඔක්කොම සිදු කෙරෙන්නෙ ඔබ නොදකින වෙලාවෙ.ඒ බොහෝ විට ලෙඩාගෙ පුද්ගලිකත්වය ගැන සලකන නිසාවෙන්.

නමුත් කලාතුරකින් රෝගීන් බලන්නට වෙන් කරන වෙලාවෙත් යම් හදිසි ප්‍රතිකාරයක් හෝ පරීක්ෂණයක් වාට්ටුවේ හෝ වෙනත් තැනක සිදු කරන්නට වෙන වෙලාවල් තිබෙනවා.
මේ වගේ වෙලාවක ඔබට ලෙඩා බලන්නට මඟ හැරෙනවාට වඩා ලෙඩා වෙනුවෙන් සිදු කරන ප්‍රතිකාරය වැදගත් විදිහටයි අපි සලකන්නේ.

ඒ වගේම තමයි අල්ලපු ඇඳේ ඉන්න ලෙඩාට මොකක් හරි විශේෂ දෙයක් වෙනවනම් පෙරහැර බලන්න වගේ තමන්ගේ ලෙඩා අමතක කරලා දාලා එක වටේ පිරෙන අමුත්තෝ අපිට හරිම කරදරයක් .ඇතැම් වෙලාවකට මේ එක්කෙනෙක් දෙන්නෙක් හින්දා ලෙඩ්ඩු බලන වෙලාවේ වුනත්  හැම කෙනාවම වාට්ටුවෙන් ඉවත් කරන්නට අපිට සිද්ධ වෙන වෙලාවල් තියෙනවා.

සමහර වෙලාවට විශේෂයෙන්ම පිළිකාවක්වගේ අසනීපයකදී ලෙඩා ගැන විස්තර ලබා දෙන්නෙ ලෙඩාට හා පවුලේ සමීපතමයන්ට පමණයි.මොකද ලෙඩාගෙ පුද්ගලිකත්වය අපි ගරු කරන නිසාවෙන්.
ඒත් ඉතින් ඒ වගේ අවස්ථාවකත්  ලෙඩා කියන්න අකමැති බව දැන දැනත් සමහර ඇත්තෝ ඇවිත් ඒ විස්තර සෞඛ්‍ය කාර්‍ය මන්ඩලය හාරාවුස්සලා දැන ගන්න හදන වෙලාවලුත් නැත්තෙ නෑ.

ඊලඟට ලෙඩා බලලා ඉවර වුනාම ගෙදර යන එක.මේ රාජකාරියට ලෙඩ්ඩු බලන්න එන උනන්දුව බොහෝ දෙනෙක් ට නැහැ.
ඒ වගේම බොහෝ අය වාට්ටුවෙන් පිටතට ගිහින්  පොකුරු ගැහිලා මිතුරු හවුල් පවත්වන්නෙ,මේක ඉස්පිරිතාලෙ  කියලා අමතක කරලා.කලිනුත් කිව්වා වගේ ලෙඩ්ඩු බලන වෙලාව අහවර වෙනකන් අපි බලාගෙන ඉන්නෙ ලෙඩ්ඩු වෙනුවෙන් අපේ රාජකාරි ආපහු පටන්ගන්න.ඉතින් ඔබ වාට්ටුවෙන් ඉවත් වෙන්න වෙලාව ගන්නවා කියන්නෙ ලෙඩ්ඩු වෙනුවෙන් අපෙන් වෙන්න තියෙන දේවල් කරගන්න ප්‍රමාද වෙන එකයි.
හුඟක් වෙලාවට රෝහල් ආරක්ෂක අංශයේ අයට සිද්ධ වෙනවා වාට්ටු ගානෙ ඇවිදිමින් මොන්ටිසෝරි යන පොඩි ළමයින්ට වාගේ වෙලාව මතක් කර කර ලෙඩ්ඩු බලන්න ආ ඇත්තො එළියට යොමු කරන්න.
ඒ වෙලාවට සමහර ඇත්තො තාවකාලිකව බීරො වෙනවා, සමහරුන්ට සිංහල තේරෙන්නෙ නැතුව යනවා.ලෙඩ්ඩු බැලිල්ල පැත්තක තියලා තමන්ගෙ රස්සාව කරන සිකුරුටි අංකල් එක්ක පැටලෙන්න යන ඇත්තොත් නැතුවා නෙවෙයි.

තවත් අපිට වෙන කරදරයක් තමයි ලෙඩ්ඩු බලලා යන්න එන ඇත්‍තන් දොස්තරගෙ රාජකාරියත් කරන්න යන එක.ඉස්පිරිතාලෙට රාජකාරි කරන අපේ එකම බලාපොරොත්තුව ලෙඩ්ඩු හැකි ඉක්මනින් සනීප කරලා ගෙදර යවන එක.හැම ලෙඩෙක් වෙනුවෙන්ම යම් සැලසුමක් අපිට තියෙනවා.ඒ සැලැස්ම අනුව ලෙඩාට වගේම ලෙඩාගේ උපස්ථානයට ළඟ ඉන්නා ඇත්‍තන්ටත් අපි උපදෙස් දෙනවා.ඒත් ලෙඩ්ඩු බලන්න එන සමහර ඇත්තන් අපේ මේ සැලැස්මවල් උඩු යටිකුරු කරනවා.කන්න දෙන්න එපා කියලා තියෙන ලෙඩාට බලෙන් ම ගෙනාව මොකක් හරි හට්ටියකින් ඩිංගක් කවලා යනවා.ළඟ ඉන්න ලෙඩාගෙ අයිතිකාරයා එක්ක කතාවෙන් අහුලගත්තු උපදෙස් මේ ලෙඩාගෙ අයිතිකාරයාගෙ ඔලුවට ඔබනවා.
තමන් දන්න ඔය ලෙඩේම හැදිච්ච කෙනෙක් මාස දෙකෙන් මැරිලා ගිය හැටිය ලෙඩාටයි අයිතිකාරයාටයි ච්ත්තරපටිය වාගෙ විස්තර කරලා කියනවා.
එහෙමත් නැතිනම් මේවාගේ අසනීපවලට ඉස්පිරිතාලෙ බෙහෙත් අල්ලන්නැති විත්තියත් අහවල් තැන බෙහෙත්වලින් තමන්ගෙ අල්ලපු ගෙදර අක්කාගේ නැන්දාගේ පුතා එක්ක එක බස් එකේ ඉස්කෝලේ ගිය හාදයාගේ මල්ලිගේ නෝනාගේ සාරිහැට්ට මහන නැන්දාගේ මහත්තයා මේ අසනීපය නිට්ටාවට සනීප කර ගත්තු බවත් වගකීමෙන් කියා හිටිනවා .ලෙඩ්ඩු බලන වෙලාව ඉවර වෙද්දී ලෙඩාටත් ගෙදර ඇත්තන්ටත් හිතේ අමාරුවටත් බෙහෙත් කරන්නට වෙලා අහවරයි.

ගිලානෝපස්තානය කියන්නේ ඇත්තටම උතුම් දෙයක්. නිවැරදි අවබෝධයක්  ඇතුව  කරනවා නම් ලෙඩ්ඩු බලන්න යන ඔබෙන් ලෙඩාට හොඳක් වෙනවා වගේම ඔහේ යන්නන්වාලේ ලෙඩ්ඩු බලන්නට යාමෙන් වෙන්නේ ඔබත් ලෙඩාත් දෙන්නාටම අපහසුවක් වෙන එකයි.

ඉගිලෙන ලියමන් 2019.07.12

මාලුවෝ

මල්ලි තඩියා ඉපදෙනකොට මංතුමී එකේ පන්තියට පාස් වුනා විතරලුය.මල්ලි ඉපදුන ඉස්පිරිතාලේ එළියේ මාලු ටැංකියක් තිබුනාලු ය.ඕකේ වරල් ගගහා ඉන්න ලස්සන මාලු බලබලා උන්නු මංතුමීව අප්පොච්චි එක්කහු කරගෙන ගියේ මවුතුමීගේ තුරුල්ලේ ඉඳං ලවක් දෙවක් නැතිව යටිගිරියෙන් බෑගිරි දෙන කොලු පැටියෙක් පෙන්නන්ට ය.කොලුවා දිහා බලා මූණ නොරොක් කරගත් මංතුමී අපි යං තාත්තේ මාලු බලන්න කිව්වාලු ය.

නෑ මේ ලියන්නේ මාලු ගැන මිස මලයා ගැන නෙවේ ය.

ඇච්චං කාලේ හිටං ම වීදුරු ටැංකිවල මාලුන්ට මංතුමී ඒ තරන් ඇල්මක් නෑලු ය.වීදුරු ටැංකිවල ඉන්නා මාලුන්ට හිත් ඇදගන්නා පාටවල් තියෙනා බව ඇත්ත ය.මවුතුමීගේ සාරිපටලවා ගෙන වාගේ උන් ආඩම්බරෙන් එහා මෙහා පීනද්දී පොඩි ගතියක් නැත්තේ නැති ය.

ඒත් ඊට වඩා මංතුමී මනාප උදේ ස්කූල් වෑන් එක එනතුරු අප්පොච්චා එක්ක පාර අද්දර බලා හිටිද්දී බෝක්කුව අස්සෙ හැංගෙන පොඩිත්තං ලෝකල් මාලුන්ටය.නිවාඩුවට අම්මාගේ මහගෙදර ගියාම නාන්නට යන වෙලේ ළිඳේ අත පොවන මානෙට ඇවිදින් ඔච්චම් කර අතුරුදහන් වෙන දුඹුරු පාට මාලුන්ට ය.

අප්පුච්චාට නොසෑහෙන මාලු පිස්සුවක් තිබුනේ ය.උන්දැලා පොඩි කාලේ මාලු ඇති කළ මතක බිඳුණ මාලු ටැංකි මතක හැටියට සෑහෙන කාලයක් මහගෙදර තියෙනා බව මතක ය.බාල කාලෙ ලෑන්ඩ්ෆෝන්  ගේ පිටිපස කොන්ඩෝලවලේ  වලේ මාළු අල්ලපු විස්තර අප්පොච්චා කියද්දී පවුකාරකම කියා මවුතුමීගෙන් බැනුම් වරුසාවක් වරදින්නේම නැත.

මාතර ගෙදර මාලු ඇති කිරිල්ල අපුච්චා සැලැසුම් කරන්නේ මහා පරිමාණයෙන් ය.ඉස්සරහ මිදුලේ පැත්තක සිමෙන්තියෙන් බැඳ ටයිල් කරන ලද මහා මාලු ටැංකි රාජයා බාත්ටබ් එහෙකටත් වඩා මහා පරිමාණ ය.ටැංකි රාජයා ගේ පැළකරන්නට ජලජ පැලෑටි වෙනමම   හොයාගෙන ආවේ නිල්වලා ගඟේ මොකද්දෝ පොඩි දූපතකිනි.

කළු පාට ගොගල් අයිස් ලා, රතු පාට සුදු පාට ගෝල්ඩ් ෆිශ්ලා, තැඹිලි පාට ගෝල්ඩ් ෆිශ්ලා, ක්‍රීම් පාටට හුරු ඒන්ජල්ලා රොත්තක් මේ මාලු බෝඩිමේ ආරම්භක සාමාජිකසාමාජිකාවන් ය.
ඇත්තටම මේ මාලු ටැංකිය මාලුන්ට තරුපහේ හෝටලයක් හැටියට පෙනෙන්නට ඇතිය.
අලුත් ටැංකි රාජයා විවෘත කර මාළු රොත්ත ගෙට ගෙවැදීමේ මංගල්ලය සිදු කරන ලද දවසේ වැල් පුටුවක් ටැංකිය අද්දරින් තියාගෙන අප්පොච්චි මාලු නැරඹුවේ සෑහෙන සතුටින් ය.

ඒ සතුට තිබ්බේ දවස් දෙකතුනක් ය.නිල් කැටේට තිබුණ ටැංකියේ වතුර ටික වහගෙන කොළපාට පාසි තට්ටුවක් බැඳෙන්න ගන්නවාය.දවස ගානේ වතුර අයින් කළත් දවසක් යද්දී නැවතත් ඒ සෙතේමය.ඉතින් අප්පොච්චිගේ ටැංකි රාජයා දැන් බේරේ වැවේ අනු ශාඛාවක් වෙලා ය.

අලි මදිවට කොටි කියා මුන්දැගේ ගෝල්ඩ් ෆිශ් ලා ලන්ච් එකට ගන්නට කොක් හාමි කෙනෙක් සෙට් වෙන්නේ මේ දවස්වල ය.කොකාගේ වාරය ආවාට ගෝල්ඩ් ෆිශ්ලාට වාරයක් නොඑන්නේ වෙන සංගෙදිය අපි හොයාගනිද්දී අන්තිම ගෝල්ඩ් ෆිශ්වත් කොක්හාමි වළදන්නට ගෙනියන ගමන් වෙච්චි හින්දා ය.ඒ ගමන මාලු ටැංකි රාජයා උඩින් තඩි දැලක් ලෑන්ඩ් කරනවා ය.මාලු හාමිලා මදිවාට ඉස්ගෙඩීස් ලා දෙක දෙක බකබකස්ලාත් අනවසරයෙන්ම  මාලු ටැංකියේ පදිංචි වෙනවා ය.කලාතුරකින් කොළ පාට වතුර අස්සෙන් එබෙන මාලුවෙක් දිහා බලනවාට වඩා මිදුල පුරා පැන පැන යන ගෙඹි ප්‍රජාව දිහා බලන එක ලෙහෙසි වෙනවා ය.

දහම්පාසල් යන්න මල් කඩන්නට මාලු ටැංකියේ දැල උඩට නැගගත් මංතුමී දැලේ පැත්තක් කඩාගෙන මාලු ටැංකියට වැටුනා මතක ය.මාලු ටැංකිය දිගේ බඩගා ඒ  අද්දර  වූ චෙරි ගහ සුද්ද කරන්නටම අපේ දිහෑ ඈ මංතුමීගේ මිතුරු කොලු නඩේනම් එකෙක්වත් ඒ විදිහට මාලු ටැංකියට වැටුනේ නැති ය.

අපේ උන්දෑගේ ගෙදරත් මින් මැදුරක් විත්තිය දැන්ගන්නේ හා හා පුරා කියා අපේ ගෙදර ඇත්තෝ එහේ ගිය දවසේ ය.මිදුලේ විශාල ටැංකිවලත් උඩහ මඩුවේ වීදුරු ටැංකිවලත් හැදුනේ වැඩුනේ උන්දැගේ අප්පොච්චිගේ විවේක කාලය අත්පත් කරගත් මාලු රොත්ත ය.දවසේ ඕනැම වෙලාවක සීයේ මාලු ඉන්නවාදැයි අහගෙන එන  උන්දැගේ මාලුන්ට හිත ගිය ගමේ කොලු කුරුට්ටන් ය.

කරවනැල්ලේ නැවතීගෙන බට්ටිත් බලාගෙන ඉස්පිරිතාලෙත් දිව්ව මංතුමීට වැඩ මදි බවත් ඒ හින්දා මාලු ටැංකියකුත් නඩත්තු කළයුතු බවත් තීරණය කරනා මවුතුමී බෝලගෙඩියක හැඩේ ඇති මාලු ටැංකි පොඩිත්තක් මංතුමීට තෑගි දෙනවා ය.අඳුරන හිතවතෙක්ගේ මින් මැදුරෙන් මාලු රොත්තකුත් පොඩිති ගල්, ඔක්සිජන් ටැංකි, හයිඩ්‍රිල්ලා පැල, ඔය ඔක්කෝම පැහැරගෙන ඇවිදින් කරවනැල්ලේ මාලු ටැංකියක් ඇටවෙනවා ය.එවකට හිච්චං කෙල්ලෙක් උන බට්ටිට මාලු ගැන ඒ තරම් ඇල්මක් නැති ය.ඉඳහිට ඇවිදින් ෆිශ් ෆිශ් කියා ටැංකියට තට්ටුවක් දමා යනවා මිස මාලු අතට අරන් බලන්නට එහෙම අදහසක් දෙයියනේ කියා ඒ දවස්වල උන්දෑට තිබුනේ නැති ය.

ළමයි බැලිලි ,ලෙඩ්ඩු බැලිලි අස්සේ මාලු ටැංකි සුද්ධ කිරිලි, ටැංකියෙන් එළියට පනින මාලු ඇහිලිලි කරමින් මංතුමී දිවි ගෙවනවා ය.
බට්ටි බලාගන්න එන අප්පොච්චි එක්තරා දවසක උදව්වට ගොහින් මාලු ටික වැලිගම් යවනවාය. අමතක වී ටැප් වතුරෙන් සංග්‍රහ කළ නිසාවෙන් මිය ගිය මාළු රෑනේ අවසන් කටයුතුවලින් පස්සෙන් පහු ආයෙමත් කරවනැල්ලට මාලු පීනන්නේ නැති ය.

අම්මාගේ අඩිපාරේ යන බට්ටිගෙත් වැඩි මනාපය නිදහස් මාලුන්ට පාට ය.ඉතින් ටැංකිවල පීනන පාට පාට වරල්වලට වැඩිය උන්දෑට ඕනෑ ගෙවල් ළඟ ඇල පාරේ ඇබිත්තං මාලු අහුරුවලට ටටා බායි කියන්න ය.
කොහොමත් නිදහස් ජීවිත ආදරේ නිදහසටම නොවැ.

ඉගිලෙන ලියමන්
2019.07.12

ආදරයද මේ කිව්වලු

එයා ගෙ නම දිනිඳු.
එයා මාරම මාර හොට් ලුකින්.
දැක්කාම ඇස් කඩාගෙන යනවා ඉතින්.

හින්නික්කිතර කෙල්ල කාලෙ ඉඳන්ම මම උන්දැට ලවු.
එයා ඉතින් කෙලින් ඒ ගැන මුකුත් කියලා තිබ්බෙ නෑ.

එයාගෙ ගෙවල් කොහේද කියලානම් හරියට මං දැනං උන්නෙ නෑ
ඒත් හුඟක් දවස්වල උදේට මං ගෙදරින් එලියට බහින වෙලාවට එයත් ඒ අහළ පහළියේ උන්නලු ඉතින්.
අහළ පහළක නෙවෙයිනං ඉන්නෙ අපේ ගෙවල් අහළ පහළ තැවරෙන්නෙ කජු කඩන්ටයැ.

මාත් ඉතින් දැක්කා නොදැක්කා වගේ හීනියට විරිත්තලා බිම බලාගන්නවා.

සමහර දවස්වලට උන්දෑට අපේ දිහෑ එන්න අමතක වෙනවා.
හනේ අප්පේ එදාට ඉතින් පැත්ත පලාතම මහාම මූසල පාටයි කියලයි මට හිතෙන්නෙ.එළියට බැහැලා මොකක්වත් කරන්න හිතෙන්නෑ කියහංකො.

ඒත් ඉතින් මොකෝ හැමදාම අපේ දිහෑ එන්න එයා මට මොකක්වත් පොරොන්දුවක් දීලා තියනවෑ.

හැමදාම උන්දෑ නේන එකනං ඉවසතෑකී.ඒත් ඉවසන්නම බැරි මේ අහළ පහළ ඉන්න නැට්ටුක්කාරියොත් උන්දැට බැල්ම හෙලන එකනෙ.
 වෙලාවකට හිතෙනවා කාටවත් දෙපාරක් හැරිලා බලන්න හිතෙන්නෙ නැති පතෝල ඩයල් එකකට මනාප වුනානම් මේ  හිතේ අමාරු එකක්වත් නෑනෙ ඉතින්.
මොනවා කරන්නද හිත ගිය තැන මාළිගාවනෙ.

ඔය නැට්ටුකාරියො ටිකගෙන් එපාම කරපු එකී මේඝා.
අනේ ඉතින් කට්ට කලු  මෙලෝ අංගපුලාවක් නැති ඒ ජාතියේ  අංගනාවකට මගේ හීන කුමාරයා කැමති වෙයිද කියලා හිතහංකො.
එහෙමයි කියලා ඒ ඉරිසියාකාරි මගේ ප්‍රේම පුරාණෙට අකුල් හෙලන එක නවත්තයි කියලද?
නෑනෙ.

ළඟකදි ඉඳන්  මේ මලහොල්මන හැමදාම උදේ පාන්දරම ගේ දොරකඩ රැකගෙන ඉන්න පටන් අරන්.උන්දැ දැක්ක ගමන් ඉතින් අර උන්දෑ ඒකිත් එපා මාත් එපා කියලා අතුරුදහන් වෙනවා.දෙන්නටම සොරි තමා ඉතින්.

එහෙම නැතිව කණ කැස්බෑවා විය සිදුරෙන් අහස බැලුවා වගේ කලාතුරකින් දවසක මේ මල කරදරකාරිගෙන් බේරිලා උදැහැනැක්කේ එයායි මායි මුණ ගැහෙනවා. එයයි මායි හිනාවෙනවා.
හප්පේ ඉතින් මට තියෙන සන්තෝසේ.
මගේ චිත්තප්‍රීතිය වටේටම බෝවෙලා  වත්ත වටේම මල් පිපෙන්න ගන්නවා.කුරුල්ලෝ මියුසිකල් ශෝ පටන් ගන්නවා. මගේ මූණත්තහඩුව විතරක් නෙවෙයි මුලු ලෝකෙම එළිය වෙනවා කියලා හිතෙන්න ගන්නවා ඉතින්

විනාඩි දෙකක් යන්නෑ කවුරුහරි මේ විස්තරේ අර කුඩුකේඩුකාරිගෙ කනේ තියනවා.තත්පර දෙකෙන් මුන්දැ අපේ ගේ දොරකඩ.උන්දෑ ආවට වැඩක් නෑනෙ ඉතින්  අපි දෙන්නට දෙන්නා මුණ ගැහිලා ඉවරයි නෙ.
ඉතින් මේකි අපේ ගේ දොරකඩට වෙලා බෑඟිරි ගගහා හොටු හූර හූර අඬන්න ගන්නවා.

බවලත්තුන්ගෙ කඳුලු බලවත්තුන්ට ඇලර්ජික් නෙ.ඉතින් කුමාරයා හිමින් සැරේම මාරු වෙනවා.

පලි: නිවාඩු දවසෙත් මෙහෙම වහිද්දි කොහොමද දෙයියනේ රෙදි ටික වේලගන්නේ.

ඉගිලෙන ලියමන්
2019.06.16